Ds. Sonnevelt over abortuspraktijk: Er ligt een nationale schuld op ons

Voorafgaand aan de eerste ”Week van het leven” , die maandag van start gaat –een initiatief van diverse christelijke organisaties en de SGP en ChristenUnie– stelt de predikant desgevraagd dat hij „weleens bang is dat de Bijbelse visie op het leven aan erosie onderhevig is.”

Ds. Sonnevelt, predikant van de gereformeerde gemeente te Krabbendijke, maakt zich al jarenlang sterk voor meer bewustwording rond abortus en voor de bescherming van het ongeboren leven. „Toen abortus begin jaren tachtig werd gelegaliseerd, kreeg dit in onze gezindte veel aandacht. Mensen organiseerden bidstonden en kwamen op andere manieren in actie. Inmiddels ontmoet ik vaak gelatenheid bij ouderen en onbekendheid met het thema bij jongeren. Vinden we het normaal dat deze kindermoord is toegestaan?”

Er is volgens de predikant ook sprake van gewenning. „Bidden we nog voor een verandering? Het land is, zoals Psalm 74 zegt, vol van duistere moordspelonken. Zo mogen we de abortusklinieken –die de naam van klinieken niet waard zijn– wel noemen. Zijn we eraan gewend geraakt dat jaarlijks 35.000 ongeboren kinderen op deze wrede wijze de eeuwigheid ingestuurd worden?”

Verzachtend

Uit onderzoek blijkt dat jongeren, ook niet-christelijke, aanvoelen dat abortus verkeerd is, stelt ds. Sonnevelt. Tegelijk constateert hij dat er op dit punt een verschuiving plaatsvindt in het denken van de reformatorische jeugd. „Ook op christelijke scholen noemen jongeren ernstige handicaps bij baby’s of een zwangerschap na een verkrachting als verzachtende omstandigheid. Pas als zij zien hoe een abortus plaatsvindt en als zij horen dat niet alleen de moeder maar ook het kind rechten heeft, komen zij hiervan terug.”

In een middelbareschoolklas spraken jongeren eens over dit onderwerp, vervolgt de predikant. „De zojuist genoemde argumenten voor abortus kwamen ter sprake. Een meisje dat stil had zitten luisteren nam het woord: „Ik ben het gevolg van een verkrachting en ben mijn moeder zo dankbaar dat ze mij heeft gehouden.” Dat zette de discussie in een ander licht.”

Ook in de reformatorische gezindte komt abortus voor, weet ds. Sonnevelt. „Ooit ontmoette ik een oudere vrouw die jaren geleden een abortus had ondergaan. Ze bleef gekweld door zelfverwijt.”

Goede zorg

Tegelijkertijd ziet de Krabbendijkse voorganger veel liefde voor het kwetsbare onder reformatorische christenen. Het ongeboren leven, gehandicapten en ouderen krijgen goede zorg en „er is gelukkig plaats voor hen. Pas ging ik met enkele Nigeriaanse collega’s een kijkje nemen in Oostdijk, hier in Zeeland, waar een dag werd georganiseerd voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Mijn collega’s vielen stijl achterover toen ze zagen wat er allemaal werd gedaan om deze kwetsbare medemensen een mooie dag te bezorgen.”

Onduidelijk

In de discussie over gezinsvorming die onlangs in deze krant werd gevoerd, steunt ds. Sonnevelt dr. M. Klaassen, die stelt dat de kans op een abortieve werking van de anticonceptiepil bestaat. „Er is nog heel veel onduidelijk rond het gebruik van anticonceptiemiddelen. Neem het spiraaltje, dat in deze discussie nog helemaal niet is genoemd. Gebruik hiervan leidt vaak tot een mini-abortus. Helaas nemen echtparen vaak van een huisarts aan wat hij zegt, ook als hij de abortieve werking buiten beschouwing laat. De arts fungeert voor sommigen als een goeroe.”

U zegt dat de Bijbelse visie op het leven aan erosie onderhevig is. Wat bedoelt u precies?

„Neem de discussie over schepping en evolutie die in onze kring speelt. Je denkt: wat heeft dat ermee te maken? Maar als wij ervan uitgaan dat er sprake is van evolutie, van een survival of the fittest, zoals Darwin stelde, dan is God niet meer de God van het kwetsbare. Hij maakt dan gebruik van het recht van de sterkste. Dat heeft verstrekkende gevolgen voor je kijk op het leven.

Verder bestaat het gevaar dat een foetus niet langer wordt gezien als een bezield wezen, maar als een klomp cellen. Dat is een breed gedragen zienswijze in onze tijd. En, laten we eerlijk zijn, wij ademen de tijdgeest allemaal in.”

Hoe stelt u dit thema in uw gemeente aan de orde?

„Wij behandelen ieder jaar de Heidelbergse Catechismus, dus ook de zondag over de schepping. Dat biedt de mogelijkheid om aan dit thema aandacht te besteden. Ook komt het naar voren in het gebed tijdens de dienst. Er ligt een nationale schuld op ons, die wij niet altijd even sterk meer voelen. De smet op ons volk roept om de rechtvaardige toorn van God over onze zonden. We kunnen niet zeggen: „Wij doen dit niet.”

Het is belangrijk dat gemeenteleden het gesprek met hun onkerkelijke buren over dit onderwerp niet schuwen, dat wij ons open opstellen voor hen die door een abortus getraumatiseerd zijn, en dat wij een politieke partij steunen die de waarde van het leven en de heiligheid ervan hoog in het vaandel draagt. Ook roep ik mensen graag op om mee te lopen tijdens de Mars voor het Leven op 10 december.

Wat betreft de zaligheid van de kinderen die in de moederschoot zijn gedood, onthoud ik me van een oordeel. Tegen hen die zich schuldig weten aan zonde op dit gebied, zeg ik: er is vergeving, ook voor deze zonde.”

rd.nl/weekvanhetleven

Ds. Sonnevelt over abortuspraktijk: Er ligt een nationale schuld op ons

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?