Ds. Emaus: liefhebber van Duitse grondigheid in de preek

Nee, de familie Emaus komt oorspronkelijk niet uit Duitsland. „Ik heb weleens onderzoek gedaan naar onze wortels”, zegt de predikant, die vorige week donderdag 25 jaar in het ambt stond. Hij wijst naar een historische kaart die in zijn woonkamer aan de muur hangt. „We komen niet uit Duitsland, en ook niet uit Frankrijk zoals weleens wordt gedacht, maar gewoon van het eiland Goeree.”

Sinds vorig jaar woont hij op een ander voormalig eiland: Urk. Enkele maanden nadat ds. Emaus het beroep van de hervormde gemeente De Bron aannam, overleed plotseling zijn vrouw. „Dat was een heel moeilijke, enerverende tijd. Even heb ik gedacht alsnog voor het beroep te bedanken. Maar dat werd vrij snel van me afgenomen. Ik heb rust, kracht en volle vrede gekregen om toch naar Urk te gaan. Meditatie van de Psalmen gaf me in die tijd steeds de nodige steun en sterkte.”

Ds. Emaus zegt dat hij gezegend is met een gemeente die goed luistert en een grondige prediking wenst. „Daar sta ik ook voor. Preken is meer dan het vertellen van bekende waarheden in voorspelbare loopjes. Het is de Bijbeltekst uitluisteren, die laten spreken en de woorden uitleggen, zodat men ook steeds weer nieuwe dingen hoort.”

Sluimerend

Willem Poulus Emaus was al op jonge leeftijd door dit Woord gegrepen. „Als kind van vijf, zes jaar speelde ik al kerkdiensten na. Later, op de jeugdvereniging, vond ik het fijn om met Gods Woord bezig te zijn. De sluimerende begeerte om predikant te worden, is gerijpt en tot roeping geworden. Ik kreeg het verlangen om het Woord door te geven, uit te leggen, uit te zéggen.”

Na zijn studie theologie werd hij in 1992 predikant in de hervormde gemeente van IJzendoorn. Op tweede pinksterdag deed ds. Emaus intrede met een preek over de toespraak van Petrus in Jeruzalem: „En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden.”

Dat is de kern van de prediking, vindt ds. Emaus. „En van het Bijbels-gereformeerde belijden. Ik vond dat een passende tekst om mee te beginnen. Bekering en vergeving van zonden zijn de onopgeefbare kern van de verkondiging.”

Hij vermoedt dat het tegenwoordig toch wat lastiger is om als predikant te beginnen. „Er komt nu veel meer op je af. Gebroken huwelijken, crisispastoraat, liturgische vernieuwingen. Dat speelde destijds beduidend minder. Al waren de eerste twee jaren in IJzendoorn ook niet altijd gemakkelijk vanwege spanningen in de gemeente. Daar mocht ik gelukkig doorheen komen. Ik heb geleerd me te richten op de 95 procent van de mensen die dankbaar zijn voor de prediking. En die 5 procent die veel kritiek had, toch maar wat te negeren.”

Lexmond, zijn volgende gemeente, was er een met „flanken.” „Zeg maar van evangelisch tot Gekrookte Riet, een echte volkskerk. Leefden er in IJzendoorn vooral vragen over het komen tot geloof en bekering, in Lexmond vroegen daarnaast thema’s zoals geloofsgroei en de gaven van de Geest de aandacht. Dat zijn onderwerpen die ook in de prediking aan de orde moeten komen. Zo heb ik een keer een groot deel van de Efezebrief doorgepreekt om positief-kritisch op vragen in te kunnen gaan.

Je moet dingen niet op scherp zetten of voor een bepaalde stroming kiezen. Je bent predikant voor de gehele gemeente. Een brede gemeente kun je met ”tota Scriptura”, met het aan de orde stellen van heel de Schrift, bijeenhouden. Als het Woord iets zegt, dan moet je daarvoor vallen, ongeacht wie je bent.”

IJsselstein werd in 2001 zijn derde gemeente. „Ook een brede gemeente. En milde gemeente die de predikant hoog had staan. Wat ouderwets gezegd: een leraarlievende gemeente. De gedachte was: hij is door de Heere gezonden en naar hem moeten we luisteren. Ik kon het Woord goed kwijt. Misschien was ik iets te behoudend, maar ze respecteerden me.”

Onsterfelijk

De gemeente in Lekkerkerk, waar ds. Emaus in 2007 predikant werd, was in de jaren tachtig ontstaan vanuit een evangelisatie van de Gereformeerde Bond. „Een vrij homogene gemeente die een Bijbels-gereformeerde prediking zocht. Daardoor kon ik in de verkondiging een spade dieper gaan.”

Ds. Emaus preekte er voor het eerst de Nederlandse Geloofsbelijdenis door. Dat doet hij nu in Urk opnieuw. „Heel leerzaam en verrijkend, ook voor mezelf. Je gaat terug naar de bronnen, naar het goud van de Reformatie. Er staan prachtige, haast onsterfelijke zinnen in de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Dat we allerlei vertroosting vinden in Christus’ wonden bijvoorbeeld.”

Preken ziet hij als het hart van zijn werk. „Ik doe het graag. Uitleggen ligt me wel. Ik ben er ook toe geroepen. Maar je moet de prediking ook pastoraal toespitsen, anders blijft de preek in de uitleg steken. Daarnaast is pastoraat vrucht zoeken op de prediking en vanuit het Woord met mensen meeleven in hun eigen situatie.

Ik ben geen predikant die graag allerlei vergaderingen afrent. Ik ben er altijd wat beducht voor dat daardoor de preekvoorbereiding en de studie in het gedrang komen. De gemeente moet daarvan kunnen profiteren.”

Ds. W. P. Emaus

Ds. W. P. Emaus stond donderdag 25 jaar in het ambt van predikant. Willem Poulus Emaus werd geboren op 30 mei 1962 in Ouddorp. Hij studeerde theologie in Utrecht en was van 1988 tot 1992 pastoraal medewerker in Tholen. In 1992 werd hij hervormd predikant in IJzendoorn. Daarna stond hij in Lexmond (1996), IJsselstein (2001) en Lekkerkerk (2007). Sinds 23 april 2016 is hij verbonden aan hervormde gemeente De Bron in Urk.

---

Ds. Emaus: liefhebber van Duitse grondigheid in de preek

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?