Ds. Andrew Brunson: Een tsunami van gebeden stortte neer in Turkije

Tijdens zijn gevangenschap maakte Brunson een geloofscrisis door.

In zijn boek ”God’s Hostage: A True Story of Persecution, Imprisonment, and Perseverance” (”Gods gijzelaar: een waar verhaal over vervolging, gevangenschap en standvastigheid”), dat deze maand verschijnt, doet de predikant hiervan verslag.

Het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today sprak met hem over lijden, geloofsvertrouwen en God.

U legt in uw boek uit waarom uw geloofscrisis onbegrijpelijk was voor uw moslimcelgenoten. Wat zegt onze christelijke kijk op God over hoe we het lijden ondergaan?

„Mijn geloofscrisis had geen verband met mijn gevangenschap. Het ging om vervolging. Het Bijbelboek Jakobus zegt dat die zal plaatsvinden. Bij mij speelde het gevoel van verlatenheid. Ik had verwacht dat ik kracht zou ontvangen. Ik had verwacht een overweldigend gevoel van genade te krijgen. Toen dit niet gebeurde, werd ik suïcidaal.

Ik had vragen over Gods liefde, loyaliteit en trouw. Maar Hij had juist vragen voor mij. Blijf je trouw, zelfs als je je verlaten voelt en teleurgesteld bent? Ik werd op de proef gesteld en dat was pijnlijk. Maar als je trouw echt blijkt te zijn, is er zo’n geweldige beloning. Deze beproeving brengt je naar een nieuw niveau van intimiteit met God.”

U beschrijft hoe uw ervaringen een klein deel uitmaakten van het grotere plan van God. Hoe heeft God uw lijden en trouw gebruikt?

„In 2009 geloofde ik dat God me naar Turkije riep om mensen voor Christus te winnen. Toen ik in 2016 werden opgepakt, dacht ik: „Wacht, dit kan niet. Het lijkt erop dat God de opdracht verandert.”

Maar ik leerde mijn gevangenschap te zien als een cruciaal onderdeel van Zijn plan, vooral vanwege de wereldwijde gebedsbeweging die ermee begon. Die is door God begonnen en wordt door Hem ondersteund en aangedreven. Een tsunami van gebeden stortte als het ware neer in Turkije. Het was alsof God zei: Ik kan je eruit halen, maar als je bereid bent te blijven, zal Ik iets groters doen.”

Uw liefde voor Turkije en de bevolking ervan komt in uw boek duidelijk naar voren. Wat zijn uw verwachtingen voor dit land?

„Als we het hebben over mijn liefde voor Turkije, hebben we het niet over het Turkse eten of de Turkse cultuur, hoewel ik daar wel van houd. Nee, we hebben het dan over een vastberaden toewijding in het zoeken van het welzijn van de Turken, of ze dit nu waarderen of niet. Het is een liefde die wordt getoond in trouw aan mijn opdracht.

Maar nu ben ik pessimistisch over Turkije. Enkele zendelingen zijn het afgelopen jaar gedeporteerd. Ik denk dat er een tijd van vervolging komt. Er zal een oogst zijn, want God is machtig, maar onder moeilijke omstandigheden.”

>>christianitytoday.com

Ds. Andrew Brunson: Een tsunami van gebeden stortte neer in Turkije

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?