„Bied homoseksuele jongere in de kerk een veilige plek”

De ontmoetingsdag in Barneveld van de vorig jaar opgerichte organisatie trok zo’n honderd bezoekers. Onder hen waren homoseksuele jongeren, familieleden, ambtsdragers en jeugdwerkers. Doel van Hart van Homo’s (HvH) is homoseksuele jongeren uit met name reformatorische en evangelische kerken te steunen.

Bestuurslid dr. Wolter Rose, docent aan de Theologische Universiteit Kampen, sprak over ”Het Evangelie voor homo’s”. Hij zei dat de ethiek over homoseksualiteit niet moet worden losgemaakt van het Evangelie. Uitvoerig ging hij in op het Evangelie van het Koninkrijk en op de glorie van Christus. „Ik ben een zwakke broeder, een ouderwetse zondaar. Als er iets groot is in mijn verhaal, dan is dat Christus.”

Rose gaf aan dat Jezus „barmhartiger is dan wie dan ook”, waarbij hij wees op Zijn gesprek met de Samaritaanse vrouw. „Tegelijk is Hij strenger dan wij denken. Niet alleen wat je doet, ook wat je denkt maakt je tot zondaar.”

Rose signaleerde dat gesprekken over homoseksualiteit in de kerk „vaak uit de rails lopen” omdat niet duidelijk is wat mensen eronder verstaan: iemands gerichtheid of geaardheid, seksuele gemeenschap of identiteit. „Voordat je met elkaar in gesprek gaat, is het belangrijk te vragen: Wat bedoel je met homoseksualiteit?”

In de kerk hebben homo’s en hetero’s elkaar nodig, aldus Rose. De uitdagingen waar homoseksuele jongeren tegenaan lopen zijn „groter dan sommigen beseffen.” Hij wees erop dat niemand gebaat is bij het bieden van valse hoop, bijvoorbeeld door te suggereren dat bidden en therapie iemands seksuele gerichtheid kunnen veranderen. „Ook een zegen over een seksuele relatie anders dan die tussen een man en vrouw is naar mijn overtuiging valse hoop.”

De theoloog noemde het van belang dat mensen zich proberen te verplaatsen in een homojongere. Deze wordt misschien uitgescholden of gepest of vraagt zich af hoe zijn ouders zullen reageren als hij hen over zijn homoseksualiteit vertelt. De homoseksuelen zelf hield hij voor: „Denk niet: Ik ben homo, dus ik ben de ergste zondaar. Die plek is al ingenomen door de apostel Paulus.” Hij wees erop „dat iedere christen het moet hebben van de vreemde gerechtigheid van Christus.”

Het nieuwe leven is voor een christen een gevecht, aldus Rose. „Je staat er niet alleen voor. Met je eigen wilskracht red je het niet. Niet jouw kracht geeft de doorslag, maar de kracht van de Geest van Christus. Hij richt je blik op de glorie van Christus. Daar word je een ander mens van.”

HvH-bestuursleden Schonewille en Pieter van Boven leidden een van de zeven workshops, over ”Samen bouwen aan veiligheid”. Schonewille noemde het noodzakelijk dat de gemeente een veilige plaats biedt aan homo’s „omdat we aan elkaar gegeven zijn.” „Hoe kunnen we ervoor zorgen dat jongeren zich thuisvoelen in de gemeente, de plek waarvan God zegt: Dit is Mijn Lichaam. Laten er dan ook armen zijn die om de homo heen geslagen worden.”

Schonewille waarschuwde voor het snel ventileren van standpunten over homoseksualiteit. „Misschien moeten we daar eerst maar eens mee stoppen. Dat kan haaks staan op het gevoel van veiligheid.” Hart van Homo’s ziet graag dat gemeenteleden in lokale kerken bij een open Bijbel verbondenheid ervaren, waarbij ook homo’s en hun ouders zich veilig voelen. Die onderlinge verbondenheid is, aldus Schonewille, omgeven met Bijbelse kaders.

Het onderlinge gesprek noemde Schonewille belangrijker dan het schrijven van een beleidsplan over hoe om te gaan met homoseksualiteit. „Zo’n beleidsplan moet er zijn, maar daar mag je je nooit achter verschuilen als je niet het gesprek bent aangegaan met zowel homo’s als met hun ouders. Laat alstublieft dat gesprek starten.”

De waarde van een beleidsplan kwam ook aan de orde in de workshop van Hans Wulffraat, predikant van een CAMA-gemeente in Zoetermeer over ”De gemeente en (beleid rond) homoseksualiteit”. „We maken er vaak een kwestie van, maar het gaat allereerst om mensen.”

De voorganger voelt weinig voor het ophangen van posters met de tekst ”Wij zijn een veilige kerk”. Ook hij benadrukte het belang van het onderlinge gesprek. Daarbij heeft een beleidsplan zijn eigen waarde. „Als ik als voorganger een traject met iemand inga, wil ik wel weten of de kerkenraad mijn benadering deelt. Maar een beleidsplan moet niet in loden letters gegoten zijn.”

„Bied homoseksuele jongere in de kerk een veilige plek”

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?