„Ik was een trotse imam; ik preekte schreeuwend. Als ik nu het Evangelie verkondig, voel ik mij zwak. God heeft mij nederig gemaakt.” Als imam haatte Sohel christenen, tot hij ze daadwerkelijk leerde kennen. „Naast mijn moskee stond een kleine kerk. De dominee deed erg aardig tegen mij en nodigde mij regelmatig uit om samen te eten.” Op een dag stelt de predikant Sohel een vraag die zijn leven compleet zou veranderen: „Vertel eens, zijn je zonden vergeven?”

De vraag slaat naar binnen. De jonge imam moet het antwoord schuldig blijven en eenmaal thuis begint hij een zoektocht. „In de Koran vond ik geen zekerheid. Ik begon de Bijbel te lezen en vragen te stellen aan de dominee.” En zo ontstaat er een wonderlijke situatie: Sohel preekt op vrijdag uit de Koran en leest de andere dagen in de Bijbel, uiteraard in het geheim.

Terwijl ik op mijn gammele klapstoel zit, denk ik na over het dubbelleven van deze jongeman. Wat een strijd! Aan de ene kant doen alsof je moslim bent, terwijl je vanbinnen compleet bent veranderd. „Ik voelde me gevangen in een religie waar ik niet meer in geloofde”, vertelt Sohel.

Stiekem

De afgelopen dagen ontmoette ik meer christenen met dezelfde worsteling als deze ex-imam. ”Shamima” was nog maar vijftien toen ze tot geloof kwam; ze bad stiekem in het toilet terwijl ze een YouTube-muziekje aanzette. En ”Sumi” hield haar nieuwe geloof lange tijd geheim, tot ze de moed had gevonden om erover te praten. Anderen hebben hun nieuwe geloof zelfs jaren na hun bekering nog niet met hun familie gedeeld.

„Slowly, slowly brother”, zei iemand in dit kader tegen mij. Voor een deel van de ex-moslims is het leven na hun bekering een traag proces van afsterven en herijken. „Ze hebben tijd nodig tot hun geloof sterk genoeg is om de gevolgen te dragen.” Bij sommigen gaat dit sneller dan bij anderen. Tijd blijkt een belangrijk ingrediënt in de groei naar volwassenheid van een christen.

Vluchten

Bij Sohel duurde het dubbelleven bijna een jaar. Dan wordt hij betrapt als hij vroeg in de ochtend aan het bidden en Bijbellezen is in de moskee. Hij wordt in elkaar geslagen, moet vluchten voor zijn leven en raakt zo ongeveer alles kwijt. Van gezaghebbende imam wordt hij taxichauffeur. Hij glimlacht. „Het maakte mij nederig. Ik ontdekte dat mijn hart vol van vrede was – ook al had ik helemaal niets. Ik had God gevonden.”

De situatie van christenen in Bangladesh is afgelopen jaren moeilijker geworden door toenemend radicalisme. Arco van Doleweerd ontmoette namens SDOK lokale christenen. Deze week schrijft hij een sfeerimpressie. Vandaag het laatste deel.