Hopend op een natuurwonder stonden donderdagavond zo’n 200 mensen uit Nederland en Vlaanderen te bidden voor negen dennenbomen op een heuvel in het Spaanse bergdorpje Garabandal. Sommigen zetten foto’s en zelfs flesjes bronwater neer bij de met bloemen versierde boom waar Maria vele keren zou zijn verschenen. De man die het allemaal had voorspeld, stond op dat moment samen met enkele familieleden aan de voet van de heuvel.

Na ruim twintig minuten hield een teleurgestelde Rutten het voor gezien. Hij erkende zijn falen: het wonder dat gepaard zou gaan met genezingen was uitgebleven. Enkele uren eerder had Rutten tijdens een mis in het propvolle kerkje van Garabandal zijn toehoorders verzekerd dat het wonder zou geschieden. Alle voortekenen wezen er volgens hem op.

Veel pelgrims, onder wie ook een onbekend aantal buitenlanders, beklommen aan het begin van de avond verwachtingsvol het gladde en steile pad naar de heuveltop. Dat daarbij niemand is gevallen, is al een wonder, heette het achteraf in de bus. Maar ondanks inspanningen, beweringen, gebeden en liederen kwam de voorspelling niet uit. De Duitse Garabandalkenner A. Weber, die de bedevaartgangers van achter het raam van zijn huis in de gaten hield, had op zijn beurt dat al vele malen voorspeld. Maar Rutten heeft niet geluisterd naar die waarschuwing, zo zei Weber. Ook beweerde de Duitser dat hij eerder op dag via de telefoon had gesproken met Conchita, een van de vier meisjes die in de jaren zestig Maria in Garabandal zouden hebben gezien. Conchita zei dat er niets zou gebeuren.

Na afloop van de bijeenkomst op de heuvel gaven maar weinig deelnemers aan de door Rutten georganiseerde reis openlijk blijk van teleurstelling of boosheid. Een van de uitzonderingen daarop vormde G. Deracourt uit Tremelo in België. „Ze hebben ons belogen, de Hollanders. Het is spijtig.”

Andere pelgrims keken juist voldaan terug op hun bedevaart naar de dennenbomen. „Het ging fantastisch. Nu moet het gebed z’n uitwerking hebben”, reageerde een vrouw. Anderen benadrukten ook dat ze niet teleurgesteld zijn. Een ernstig zieke man in een rolstoel zei niet boos te zijn. „Ik had het toch wel een beetje ingecalculeerd, dat het niet zou gebeuren.”

Een groot deel van de zieke pelgrims had hooggespannen verwachtingen op genezing, zei verpleegkundige J. Janssen van de Internationale Ambulance. Sommigen zeiden ’s morgens al dat ze een zwaardere druk op hun schouders voelden. Velen hadden een „vurige wens erbij te mogen zijn en verlost te worden van hun lijden”, zei Janssen een halfuur voor het voorspelde wonder.

De Internationale Ambulance zorgde voor dertig mensen met onder meer MS, borstkanker en psychische problemen. Janssen, een zeer ervaren verpleegkundige, verwacht dat de teleurstelling onder de zieken over het uitblijven van het wonder zal meevallen. „Sommigen zijn al voor de tiende keer op bedevaart, met dezelfde verwachting.”

Rutten heeft nog geen verklaring voor het uitblijven van het wonder. Hij noemt het vervelend dat hij een dwaallicht is gebleken. Rutten zei dat te betreuren voor de deelnemers aan de reis, maar hij voelt zich niet voor hen verantwoordelijk, omdat ze uit eigen beweging zijn meegegaan.

Zoals aangekondigd, legt Rutten zijn functies als voorzitter van zijn Instituut voor Katholieke Informatie voor Nederland en Vlaanderen (IKI NV) en Witte Donderdag neer. „Ik begrijp het niet en iets wat je niet begrijpt, kun je ook niet toelichten.”