In het slotreferaat van de Assembly stelde dr. Andrew McGowan (Schotland) afgelopen zaterdag de eenheid van de kerk aan de orde. In het Nieuwe Testament gaat het niet alleen over een geestelijke, maar ook over een organisatorische eenheid, zo betoogde hij. Volgens het hogepriesterlijke gebed (Johannes 17) is eenheid zelfs een getuigenis voor de wereld. Daarom kan het bij eenheid niet slechts gaan over geestelijke eenheid. In de reformatorische belijdenissen ontbreekt het niet aan een duidelijke leer over de kerk. De zaligheid hangt er vanaf: buiten de kerk geen zaligheid. De kerkleer van het gereformeerd protestantisme is echter door de onderlinge verdeeldheid zeer verzwakt, aldus McGowan. Hij formuleerde het probleem scherp: onze kerkelijke denominaties zijn geen zegen, maar een vloek. Ze zijn nooit alleen ontstaan door een geschil in de leer, maar vooral door persoonlijke tegenstellingen. Wie elkaar loslaat, komt meestal niet meer tot elkaar: als je weer toenadering zoekt, zijn er tal van nieuwe redenen om niet samen te gaan. Als remedie stelde McGowan voor dat we eerst moeten leren luisteren; vooral naar Christus, maar ook naar degenen met wie we het meest van mening verschillen.

Een dagdeel van de conferentie ging over de verdrukte kerk. Pastor Hiralal Solanik (India) schetste de situatie van christenen in zijn land. Verdrukking is realiteit. Vooral op plaatsen waar het christelijk geloof een bedreiging vormt voor de lokale cultuur. Christenen verliezen dan het respect en worden onteigend van hun bezittingen en uitgestoten uit de gemeenschap. Maar we moeten oppassen voor generalisatie, alsof christenen overal en altijd het zelfde lot ondergaan. In het panelgesprek, met onder anderen Dr. Kin Yip Louie (Hong Kong), kwam de situatie in Oost-Azië ter sprake. In Hongkong wordt de positie van christenen steeds ongemakkelijker, onder andere door lastercampagnes en het opvoeren van sociale druk waardoor christenen terughoudender worden. Rev. dr. James Lagos Alexander (bisschop van Zuid-Sudan) benadrukte dat er geen keus is. „Het is onze opdracht onze vijanden lief te hebben als onszelf. En dat mag wat kosten! Maar doe het wel samen”, zo benadrukte hij. „Zending is geen zaak van individuen, maar een verantwoordelijkheid van de hele gemeenschap: alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.”

De driejaarlijkse Assembly van WRF eindigde op zondag, met een kerkdienst die in het teken stond van de herdenking van de Reformatie. Terugziende op de conferentie dringt de situatie van voor de Covid pandemie zich aan ons op. Veel vaste deelnemers uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika ontbraken nu, mogelijk wegens de gevolgen van COVID, of de hoge verblijfskosten. Of is er een andere oorzaak? Is de beweging van meer en meer ”global” op zijn retour? Dus liever ”local” dan ”global”? Of heeft het ontmoeten via Zoom onomkeerbaar zijn intrede gedaan?

Hoe dan ook, de missie van de Fellowship blijft. Het ontkennen hiervan zou een verloochening zijn van de identiteit van gereformeerde belijders in de wereld. Daarom gaat het gezamenlijk bezinnen op thema’s als theologisch onderwijs op de digitale platforms van WRF door, gedragen door het gebed: ”Uw koninkrijk kome”.

dr. Bram Kunz en dr. Jan van Doleweerd waren vanuit Driestar educatief aanwezig op de Assembly.