„Dit is een belangrijke symbolische stap, zegt Jan Warning, directeur van het Instituut Asbestslachtoffers (IAS). „Partijen verklaren hiermee dat het ‘not done’ is om een beroep op verjaring te doen. Immers wanneer een slachtoffer nog niet ziek is, heeft hij geen schade en kan hij zijn werkgever niet aansprakelijk stellen. Maar op het moment dat hij wel ziek is geworden is de schade al verjaard.”

Het IAS legt uit dat blootstelling aan asbest op het werk veertig tot vijftig jaar geleden heeft plaatsgevonden. De lange periode heeft gevolgen voor het verhalen van de schade. Een werkgever of verzekeraar kan zich namelijk beroepen op verjaring. Op die wettelijke verjaringstermijn zal door organisaties van werkgevers en werknemers, het Verbond van Verzekeraars en het Comité Asbestslachtoffers vanaf nu geen beroep meer zal worden gedaan.

Warning laat weten de werkgevers juridisch niet gebonden zijn aan de uitspraken die een aantal organisaties heeft vastgelegd in het convenant „omdat er geen sprake is van een algemeen verbindendverklaring”. Warning verwacht wel dat werkgevers zich hieraan vrijwillig zullen conformeren. „Als dat niet zo is, zullen zij wel aan de rechter moeten uitleggen waarom zij zich niets aantrekken van de brede consensus in Nederland.” Verzekeraars die lid zijn van het Verbond van Verzekeraars zijn wel gebonden aan het convenant.

Het IAS is opgericht in 1999 door centrales van werkgevers en werknemers, het Verbond van Verzekeraars, het Comité Asbestslachtoffers en de Rijksoverheid en streeft ernaar de juridische procedures van asbestslachtoffers sneller te laten verlopen. Het IAS geeft advies over een tegemoetkoming van de overheid aan asbestslachtoffers en bemiddelt met werkgevers en verzekeraars over een schadevergoeding.

Jaarlijks wordt bij ruim vijfhonderd mensen een asbestziekte vastgesteld. Een groot aantal overlijdt hieraan op korte termijn.