„Ik groeide op met Bijbelse normen en waarden en wist dat ik met God te maken heb. Dat is mijn redding geweest”, vertelde ze donderdagmiddag tijdens een symposium in Amerongen. Het Bijbels Beraad Man/Vrouw, een christelijk platform voor toerusting over huwelijk, seksualiteit en geslachtelijkheid, organiseerde de bijeenkomst.

„Ik weet niet anders dan dat ik jongen wilde zijn en dacht dat dit normaal was”, vervolgt Esther, die in werkelijkheid anders heet. „Jongens wilden niet met mij spelen en meisjes vond ik niet interessant. Ik werd eenzaam. In mijn latere tienerjaren leek ik wel een man: ik droeg een spijkerbroek en had kort haar. In de winkel spraken mensen mij aan met meneer.”

Trouwen lijkt haar verschrikkelijk. „Mijn toekomstbeeld was dat van een single.” Maar het loopt anders. „God maakte mij duidelijk dat ik moest trouwen. Dat vond ik moeilijk, want dat wilde ik niet. Maar ook Peter wist zeker dat wij voor elkaar bestemd waren.”

Peter, die onaangekondigd het woord neemt, begint zijn verhaal weinig romantisch. „Ik denk niet dat veel jongens ervan dromen om met een transgender te trouwen. Als tiener was ik steeds verliefd op het mooiste meisje van de klas. Maar toen God mijn leven overnam, liet Hij me zien: zij wordt je vrouw. Mijn antwoord was: Zij niet. Esther zag er jongensachtig uit. Een jaar lang heb ik dat voor mezelf gehouden, gebeden en geworsteld. Maar God bevestigde steeds dat Esther de ware was. Toen heb ik het haar verteld. Een leven in gehoorzaamheid is het mooiste wat er is, maar niet het makkelijkste.” Liefkozend legt hij een hand op haar rug.

Moederinstinct

Ze trouwen snel. Esther: „Toen begon de strijd pas echt. Ik moest een vrouw worden. Voor Peter was het ook moeilijk: hij ontdekte dat ik een halve man was.”

Aan kinderen krijgen moet ze niet denken. „Tot God me liet zien dat Hij wilde dat we een kind zouden krijgen. Ik wist dat ik Hem meer gehoorzaam moest zijn dan mezelf en raakte in verwachting.”

Als het kind wordt geboren, gebeurt er iets bijzonders. „Ik hield meteen van het kind. Het was een huilbaby, maar dat maakte me niet uit. Heel diep zat toch het moederinstinct in me.”

Later brengt ze nog drie kinderen ter wereld. Intussen gaat ze zich steeds meer vrouw voelen. „Trouwen is het middel dat God heeft gebruikt om mij te veranderen. Hij heeft een vrouw van me gemaakt door mijn huwelijk en mijn kinderen. Dat is overigens niet voor iedereen de weg. Bij Laura Perry liep het anders.”

Perry is een Amerikaanse vrouw die in transitie gaat. Als de borstverwijderende operatie achter de rug is, voelt ze zich in eerste instantie gelukkiger. Maar dan beseft ze dat ze met een leugen leeft, vertelt dr. M. Klaassen, die tijdens het symposium een autobiografie van Perry presenteert. „In die fase gebeurde er een wonder. God overtuigde haar van haar zonde, dat ze ontkende hoe God haar geschapen had.” Dan keert ze terug in de kerk van haar ouders, met vrouwenkleren aan. Daar wordt ze liefdevol ontvangen. „Haar terugkeer is zonder meer een vrucht geweest van het gebed van haar ouders en van de gemeente. Die boodschap wil ze met haar boek meegeven: Geef nooit op, want het krachtige gebed van een rechtvaardige vermag veel.”

Altijd welkom

„Het is ontzettend belangrijk om te bidden voor je kinderen”, beaamt Mark, die als laatste ervaringsdeskundige deze middag aan het woord komt. Hij vertelt over zijn zoon, die in transitie ging en er nu uitziet als een „mislukte vrouw. We blijven hem onze zoon noemen, want dat is de waarheid. Na drie jaar afwezigheid is hij weer bij ons thuis geweest. Daar is hij altijd welkom.”

Mark, die biologiedocent is, wijst de aanwezigen erop hoe God de mens geschapen heeft: als man en vrouw. „Genetisch zijn er wel 6500 verschillen. Elke cel heeft mannelijke of vrouwelijke kenmerken.”

„Ons denken is verkeerd, dáár zit het probleem”, zegt Mark. „We moeten daarom niet ons lichaam veranderen, maar onze gezindheid.”