Alle inzittenden van vlucht AF 447 kwamen om toen het toestel tijdens een storm in de vroege uren van 1 juni 2009 in de Atlantische Oceaan neerstortte. Het kostte twee jaar om de lichamen en cockpitrecorders te bergen, die zich op een diepte van ongeveer 4000 meter bevonden. De crash was de dodelijkste in de geschiedenis van KLM-partner Air France. De Airbus A330 vervoerde 12 bemanningsleden en 216 passagiers.

Onderzoekers stelden vast dat de bemanning overweldigd was geraakt nadat de zogeheten Pitot-snelheidscontrolebuizen van de Airbus A330 bevroren waren geraakt waardoor ze geen duidelijke meetwaarden meer gaven. De families van de slachtoffers en enkele luchtvaartexperts beweren dat de piloten onvoldoende waren opgeleid om het snelheidsverlies op te vangen als gevolg van het bevriezen van de cruciale apparatuur.

Het probleem van het bevriezen van de Pitot-buizen was voor de crash al door andere piloten gemeld. In de maanden na het ongeval zijn deze buizen wereldwijd vervangen. De crash leidde ook tot een herziening van de trainingsprotocollen voor piloten.

Het proces, dat negen weken gaat duren, is een kleine overwinning voor de families van de slachtoffers. De zaak werd in 2019 namelijk geseponeerd door de onderzoeksrechters. De aanklagers gingen in beroep tegen die beslissing en in 2021 oordeelde een rechtbank in Parijs dat er voldoende bewijs was om het proces door te laten gaan. Air France en Airbus riskeren ieder een boete van maximaal 225.000 euro. Beide bedrijven ontkennen criminele nalatigheid. Air France heeft de families al een schadevergoeding betaald.