Het begin van dit nieuwe jaar geeft ons aanleiding om te spreken van de tijd en het verloop van de jaren. Wij klagen wel eens over de tijd en we zeggen dan dat de jaren ons zwaar gaan vallen, of dat het zo’n boze tijd is. Maar als wij op de tijd acht geven, zo zullen wij vinden dat het ook een goede meester is op wiens school wij veel kunnen leren. Dat staat bijvoorbeeld in het boek van Job, hoofdstuk 32: „Laat de dagen spreken en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.”Aangaande de kortheid van het leven, zegt de psalmist: Zeventig, en als wij zeer sterk zijn tachtig jaren. Hij noemt hier direct al de allerhoogste leeftijden, want er zijn er weinig die daartoe komen. Veel mensen beginnen al grijs te worden met hun veertigste of vijftigste levensjaar en de meeste sterven eer zij hebben leren leven. Gelijk er weinig vruchten door rijpheid van de bomen vallen.

Ons leven is gelijk aan een kaars die door de wind wordt uitgeblazen voordat hij half is opgebrand. Ziekte en kraambed en schipbreuk en dergelijke snijden meestentijds de draad van ons leven af, eer wij tot de helft gekomen zijn. Hoeveel kinderen sterven in de geboorte? U zult op de kerkhoven meer graven van kinderen vinden dan van oude lieden. Maar wij stellen ons leven in om heel lang te leven.

O, laten wij dan toezien dat wij onze tijd niet nutteloos door brengen, want van elk ogenblik zullen wij rekenschap moeten afleggen.

P. du Moulin, prof. te Sedan (Frankrijk) (Tien predikatiën, 1660)