Het is net een bijenkorf op de conferentie ”Hoop voor Europa” in Sarajevo. Bezoekers banen zich een weg naar een sessie van het Peace & Reconciliation Network, het Prayer Network of de European Educators’ Christian Association (EurECA).

Thomas Bucher geniet van dit alles. „Toen ik in 1998 begon in het bestuur van de Evangelische Alliantie in Zwitserland, was er weinig visie op Europese en wereldwijde netwerken. Dat was jammer. Op nationaal niveau zijn er altijd goede praktijken die nuttig kunnen zijn voor anderen.”

Netwerken werden deel van zijn missie toen hij voorzitter werd van de Zwitserse EA en in het bestuur van de EEA kwam. Toen hij eind 2012 secretaris-generaal van de EEA werd, kon hij verder werken aan deze droom. Nu hij het voorzitterschap aan anderen overlaat, kijkt hij dankbaar terug.

„Neem het European Freedom Network. Het heeft meer dan 200 partners en is via de World Evangelical Alliance wereldwijd aan de slag gegaan. Het European Disability Network zou meer impact kunnen hebben. Bijna 15 procent van de mensen heeft een handicap. Alle kerken hebben daarmee te maken.”

In feite is de hele Evangelische Alliantie een enorm netwerk. Het begon in 1846 om eenheid in de kerk te brengen en samen te bidden. Bucher: „Alleen samen bidden heeft al een sterke impact.”

Radar

Thomas Bucher (66) is een bescheiden man die in een bus of tram niet zou opvallen. Met zijn rugzak loopt hij door de gangen van de conferentiezaal. Ook in zijn werk spreekt hij niet met „een luide stem”, zegt hij. Maar toch is hij er zeker van dat „het huis op orde is voor mijn opvolgers. Ik heb meer structuur en proces in het kantoor gebracht.” Tegenwoordig is de EEA ook actief op politiek niveau. Tijdens de eerste weken van de oorlog in Oekraïne heeft Bucher veel brieven gestuurd om reizen voor gehandicapte Oekraïners en hun verzorgers mogelijk te maken. De organisatie lobbyt ook op politiek niveau. Bucher: „Wij spreken met regeringen over bijvoorbeeld bekeringstherapie of de nieuwe secularistische wetgeving in Frankrijk. Dat raakt een van onze kernpunten; godsdienstvrijheid.”

Sprekend over de politiek is Bucher niet zonder zorgen. „Ik ben bang dat de vrijheid van geweten en de vrijheid van meningsuiting in Europa worden bedreigd. Oorspronkelijk betekende tolerantie het verdragen van iets waar je het niet mee eens was. Maar nu is het het recht om iets niet te horen.”

Hij is „trots” op enkele documenten die de EEA heeft gemaakt om bekeerlingen onder asielzoekers te helpen screenen. „Sommigen van hen die zeiden christen te zijn geworden, kregen belachelijke vragen die zelfs ik niet zou kunnen beantwoorden. We hebben geprobeerd bij te dragen aan betere beslissingen. Vertrouwelijk weten we dat verschillende regeringen ons materiaal gebruiken.”

Vluchtelingencrisis

De grootste uitdaging voor hem was de vluchtelingencrisis in 2015. „We werden overweldigd. Als organisatie konden we niet veel doen, maar we kunnen wel lokale kerken en zo met elkaar verbinden. En dat hebben we gedaan. Zelf hebben we een website met veelgestelde vragen over vluchtelingen gemaakt.”

Evangelicalen lopen nog steeds voorop bij het helpen van vluchtelingen. „Het gebeurde dat Syrische migranten in Zweden hun helpers vertelden: Op Lesbos werden we gesteund door dezelfde mensen als jullie, en onderweg hebben we hen ook ontmoet. Het is gebeurd dat dit hun belangstelling voor het Evangelie stimuleerde.”

Wat betreft de migratiecrisis was het lastig dat niet alle christenen zo open zijn als Bucher wil. „Sommigen hebben harde standpunten ingenomen. Dat is triest. In het Oude Testament was het heel belangrijk hoe men omging met de armen, de weduwen en wezen en vreemdelingen. Ik besef dat ik dit zeg als Zwitser. Voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog zei mijn volk tegen de Joden: De boot is vol. Maar dat is niet goed.”

Hij neemt een paar seconden stilte na de vraag of hij spijt heeft van de tien jaar bij het EEA. „Ik heb geen grote blunders gemaakt, nee. Natuurlijk zijn er kleine dingen die ik anders had kunnen doen.”

Hij gaat verder als gepensioneerde. Als voorzitter van een plaatselijke reformierte kerk in Zürich heeft hij het druk genoeg. „We bereiden een nieuw gebouw voor de Stefanskirche voor. Een deel daarvan wordt een evangelisch studiehuis, met appartementen voor studenten. En voor de rest weet ik zeker dat God na een tijd van rust iets voor mij zal brengen. Iedereen die me iets heeft gevraagd of aangeboden, heb ik gezegd te wachten tot januari.”