De LTO had eerder al laten weten de ruim 30.000 leden om hun mening te vragen over de conclusies van Remkes. De belangenvereniging ziet zelf een aantal goede punten in het rapport, maar vindt de verplichte uitkoop van vijfhonderd tot zeshonderd grote stikstofuitstoters „onmogelijk en onnodig”. Dat draagt ook niet bij aan het herstel van het vertrouwen, meent de LTO. „Op bepaalde elementen zijn we wat kritisch”, aldus Van der Tak. Binnen een jaar afscheid nemen van honderden zogeheten piekbelasters is volgens hem ook niet mogelijk gelet op de uitvoeringskracht van de overheid.

„Iemand aanzetten tot denken, dat snappen we. Maar het is zaak dat er meer tijd en rust wordt gegeven en gegund aan bedrijven. Het kan ook zijn dat je de zogeheten piekbelaster, ook al is daar geen definitie voor, via duurzame innovatie kan verbeteren.” Verder wijst LTO erop dat stoppen van bedrijven ook kan, maar dan moet de uitkoopregeling breder. Ook is daarvoor nog een „ja” van Brussel nodig.

Van der Tak deelt in zijn betoog ook complimenten uit aan Remkes die als boodschap had het vertrouwen te herstellen en de inhoud te verdiepen. De LTO-voorzitter meent dat de wanhoop en onmacht van boeren goed is verwoord in het rapport. Verder noemt LTO het goed dat het stikstofkaartje van tafel is.

Wat LTO niet heeft „binnengehaald” is een verlenging van de termijn tot 2035. Remkes houdt vast aan 2030, al zit hier wat ruimte. „Remkes stelt twee ijkmomenten voor. Deze zijn cruciaal en moeten stevig en wettelijk verankerd worden. Ieder vraagstuk en iedere onzekerheid doet ertoe”, aldus Van der Tak.

Verder vindt de landbouworganisatie het terecht dat Remkes stelt dat de overheid niet louter op stikstof moet focussen en dat het belang van de landbouw gelijk moet worden gesteld aan dat van de natuur. Ook het verdwijnen van de kritische depositiewaarde die Remkes voorstelt kan op goedkeuring rekenen. De ledenraadpleging van de LTO begint donderdagavond en wordt volgende week dinsdag afgerond.

Of de LTO zal meewerken aan de totstandkoming van een eventueel landbouwakkoord hangt van een paar punten af. Van der Tak meent dat op bepaalde vlakken de „pap al is gestort”. Alleen als er ruimte is voor de inbreng van de boeren is volgens hem overleg over een landbouwakkoord mogelijk.