Marco noemt het verschrikkelijk wat er allemaal gebeurd is. „Ik heb niks dan ellende gezien.” Toen de ramp zich voltrok, holde Marco met zijn vrouw en het bevriende echtpaar door de straten van het dorpje waar ze verbleven. „Wij hebben moeten rennen voor ons leven. Toen we achterom keken, kwamen auto’s en jeeps ons door de kolkende watermassa al achterop drijven. Wij konden gelukkig met iemand meerijden in zijn jeep richting de bergen. Daar waren we veilig.”

De schoonouders zaten nog in het hotel. „Via de mobiele telefoon begrepen we dat zij vanuit het hotel naar het huis van een Nederlandse kennis waren gevlucht. Die man woont ook in de bergen. Wij zijn later ook naar zijn woning gegaan en daar verder gebleven.”

Marco is nog eenmaal afgedaald naar het hotel. „Ik heb daar onze paspoorten opgehaald, die nog binnen lagen. In de straten was het een grote chaos. Op het moment is het hier 35 graden. Alles is nat en overal waar je kijkt, zie je zand. Maandag pompten ze de kelder van het hotel leeg. Ik heb gezien hoe ze daar vele doden hebben uitgehaald. De stank is ondraaglijk. Ik zag ook nog hoe hulpverleners de plaatselijke supermarkt leegpompten. Vorige week nog had ik daar een pakje sigaretten gekocht. Nu zag ik hoe ze een groot aantal verdronken mensen naar buiten haalden.”

Het groepje Nederlanders, dat vorig jaar ook al de dagen rond Kerst en de jaarwisseling op Phuket doorbracht, hoopt donderdag weer in Nederland te zijn. Marco: „Ik ben blij dat we naar huis kunnen als alles een beetje meezit. Ik heb al nachten niet geslapen. Het is vreselijk wat ik hier allemaal gezien heb. Op televisie kun je het allemaal nog van een afstandje bekijken, maar als je er daadwerkelijk bij bent, is het leed en de verschrikking met geen pen te beschrijven.”