Het Reformatorisch Dagblad vermoedde vrijdag dat 2022 de historie ingaat als het jaar van de smeltende gletsjers. Maar het is ook het jaar van opdrogende rivieren en drooggevallen poelen en vennen. Waterwegen worden onbegaanbaar voor de beroepsvaart. In een haventje zitten woonboten en jachten aan de grond. Bij een waterloze vijver is het verboden te vissen. Iemand grapt dat buienradar.nl is opgeheven. Waar nog wel water is, steken botulisme en blauwalg de kop op. Vissen en amfibieën sterven. In de Elbe kwam een onderste steen boven: ”Als je mij ziet, huil dan maar.” Hongerstenen, heten ze. Ze voorspellen weinig goeds.

Gras is bruin. Zelfs bij de buren. Suikerbieten verleppen. Een zoetcrisis wacht. Snoepers komen te pas. Appelen stoven aan de boom, aardappelen koken in de grond. Bomen hijgen amechtig naar vocht, bossen staan op omvallen. Dijken verzwakken, huizen verzakken.

De drinkwatervoorziening loopt gevaar. Grote slokoppen slurpen veel weg: landbouw, industrie en datacenters. Die laatste juist op warme dagen als de kleinverbruiker tot zuinigheid wordt gemaand. Elders valt buitensporig veel regen. Australië verdrinkt, China verschroeit. De aarde is burn-out. In Openbaring 8 en 9 keert zij zich tegen ons.

Deze week komt de Tweede Kamer vervroegd terug van zomerreces om een volgende crisis te bezweren of te organiseren. Legde minister Hoekstra een stikstofbommetje onder het kabinet? Laat de regering doen wat van haar verwacht wordt: niet met zichzelf bezig zijn, maar het landsbelang dienen, niet met lapmiddelen, maar met oplossingen. Gierende prijsstijgingen drijven steeds meer mensen naar de voedselbank, rijken worden rijker. Een proces van demoralisatie vergiftigt en verovert de geesten.

Crisis. Zes letters. Een importwoord uit klassiek Griekenland, goed voor veel sores en weinig soelaas. Het betekent: scheiden, ziften, oordelen. Een crisis is op zijn minst een signaal dat we op de verkeerde weg zitten. Laat de mensheid zich waarschuwen? Egoïsme, hebzucht en onverschilligheid zijn epidemisch. Ondertussen brengt elke ramp ons een stap dichter bij de grote en laatste crisis, het gericht over de volken, de grote schifting. Alleen in Christus kan ik dat gericht zonder angst hoopvol tegemoet zien.