Emmeloord is de aardappelplaats, weet Genemans. „Dit is echt een agrarisch gebied. Veel aardappelen gaan zelfs de grenzen over.” Reden genoeg dus voor een lokale vereniging om ieder jaar in Emmeloord het Pieperfestival te organiseren. Een weekend vol activiteiten, waaronder 24 uur aardappels schillen. Vorig jaar vond de wedstrijd voor het eerst plaats.

Genemans: „Ik woonde hier toen nog maar net met mijn kinderen. We hadden juist een verhuizing uit Vianen achter de rug en hadden het financieel toch wel een beetje krap. Toen las ik in de krant over het Pieperfestival. Ik had er nooit van gehoord, maar ik begreep dat de winnaar van de wedstrijd een bon van 500 euro zou krijgen.”

Dat bedrag trok de Emmeloordse over de streep, alhoewel ze niet bepaald een ervaren pieperjasser is. „Nee, helemaal niet. We eten hoogstens één keer in de week aardappels. Die schil ik dan natuurlijk wel zelf.” Dat veel ervaring kennelijk niet het belangrijkste is, bleek na afloop van de 24 slopende uren. Genemans kwam als winnares uit de bus. „Dus moest ik dit jaar mijn titel verdedigen.”

En ook dat deed de schilster met verve. Vrijdagmiddag 10 september nam ze plaats in een oplegger. Samen met vier medeschillers. „Je zit als het ware op een groot podium, het is geen gezicht. Je zit echt een beetje voor joker voor heel Emmeloord.”

De concurrentie was groter dan vorig jaar, toen de Emmeloordse zo’n 213 kilo bij elkaar schilde en daarmee winnaar werd. Afgelopen augustus schilde ze ruim 100 kilo extra en belandde zemet maar liefst 325 kilo gejaste piepers op de eerste plaats. „Maar die 325 kilo zegt niet alles, hoor”, relativeert ze haar prestatie. „Dit jaar hadden we de aardappelsoort Red Baron. Die is heel glad en rond. Dat schilde veel beter dan de soort van vorig jaar.”

Dat hebben de boeren in de omgeving van Emmeloord geweten. Zij hadden, evenals de organisatoren, nooit gedacht dat Genemans en haar vier mededingers zulke gigantische hoeveelheden piepers zouden wegwerken. Gevolg: om 4.00 uur ’s nachts, op de helft van de wedstrijdtijd, zat het vijftal in hun vrachtwagen zonder Red Barons. „Toen hebben de organisatoren een aantal boeren uit bed moeten bellen. Uiteindelijk vonden ze een boer die snel even een nieuwe lading wilde brengen.”

In de tweede helft van de strijd is het gewoon een kwestie van doorbijten, zegt de schilster. Figuurlijk dan. Op een gegeven moment zien de deelnemers eruit als afgegoten aardappels. „Dan staan de blaren op je vingers. We praten elkaar dan moed in. Tegelijkertijd moet je op blijven letten, want één concurrent probeerde voortdurend me in te halen. Dus almaar moet je doorgaan!”

Het ergst zijn de laatste uren, weet Genemans uit ervaring. „Na twaalf uur zaterdagmiddag begint het echt heel zwaar te worden. Je doet dan haast niets meer: je motoriek werkt steeds langzamer. Je mag blij zijn als je dan nog een kilo per uur schilt.” Desondanks won de Emmeloordse opnieuw. Nummer twee schilde 20 kilo minder.

Behalve met de prijs van 500 euro ging Genemans met een zak piepers naar huis. „Genoeg voor ons gezin”, verzekert ze. „En ook genoeg voor de familie.” De overgrote rest werd verkocht tijdens het pieperfestival. Volgens de kampioen schilster raken de organisatoren de honderden kilo’s altijd weer kwijt. „Van een gedeelte maakt de scoutingvereniging patat. Daar zijn heel wat aardappels voor nodig, want naar traditie eet iedereen in Emmeloord gratis patat tijdens het pieperfestival.”

Volgend jaar wil de pieperjasser stellig weer meedoen. Met haar 45 jaar was Genemans dit jaar de oudste van de vijf deelnemers. „Vorig jaar niet. Toen was er een gepensioneerde meneer bij. Nou, die kreeg het op een gegeven moment wel bijzonder zwaar. Toen dacht ik: Als dat maar goed gaat. Maar ik zie hem gelukkig nog regelmatig rondlopen.”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Maandag de vierde in een serie.