De laatste Tasmaanse tijger stierf in de jaren 30 van de vorige eeuw, al zijn er sindsdien veel mensen die beweren een exemplaar gezien te hebben. De diersoort dankt zijn naam aan de strepen op zijn rug, maar is eigenlijk een buideldier en wordt ook wel de buidelwolf genoemd.

De genen van de Tasmaanse tijger zijn bewaard gebleven en kunnen nu met genetische manipulatie worden gecombineerd met cellen van andere diersoorten. De nog bestaande diersoort die qua DNA het dichtst in de buurt komt van de Tasmaanse tijger is een buidelmuis. Het idee is om de cellen van de muis zo aan te passen dat het uit kan groeien tot een Tasmaanse tijger. Omdat de buidelwolfen zeer klein zijn als ze geboren worden, is het misschien zelfs mogelijk om de buidelmuizen de baby’s van de Tasmaanse tijger te laten baren.

In internationale media is ook kritiek op het plan, omdat wetenschappers ingrijpen in de natuur. Professor Ecologie Euan Ritchie van de universiteit in Melbourne vraagt zich in de Financial Times af of de populatie straks in staat is om zichzelf in stand te houden. „Zo niet, dan moet je je afvragen waarom we dit doen. Dan is het net Jurassic Park.” Daarnaast zijn er vraagtekens bij de miljoenen dollars die in het project gestoken worden om een uitgestorven diersoort te redden, terwijl er vele levende dieren op de rand van uitsterven staan.