„Schandalig. Je reinste oplichterij. Dat dergelijke bedriegers zo met de levens kunnen spelen van landgenoten", was het directe commentaar van de vrijgelaten Malbrunot, vlak na zijn aankomst op het miltaire vliegveld van Villacoublay bij Parijs. „Voor dat soort lieden kun je alleen maar minachting hebben."

Fractievoorzitter Accoyer van de neo-gaullisten, waartoe Julia behoort, sloot woensdagavond laat niet uit dat Julia wordt geroyeerd.

Julia reisde tijdens de gijzeling naar de Syrische hoofdstad Damascus. Hij zei daar dat zijn medewerker Philippe Brett, een louche oud-gediende van Franse geheime diensten, de twee ontvoerde journalisten in Irak had ontmoet. Er zou een overeenkomst zijn met hun ontvoerders om ze via Julia en hem vrij te laten. „We hebben nooit iemand gezien," was het commentaar van de twee journalisten meteen na hun terugkeer in Frankrijk.

Julia, die naar het Midden-Oosten vloog met een door de in Frankrijk zeer omstreden president Gbagbo van Ivoorkust beschikbaar gesteld viegtuig, „omdat hij er zelf de middelen niet voor had", had een verklaring voor de mislukking van zijn missie: „Er waren Fransen die rondliepen met koffers vol cash om de twee vrij te kopen" en die roet in zijn eten gooiden.

De opmerkingen van Julia schoten iedereen in Frankrijk meteen in het verkeerde keelgat, in zijn eigen gelederen en de regering voorop. Toen de gijzelaars nog in Irak vastzaten, wilde niemand de zaak echt aankaarten om hen niet nog meer in gevaar te brengen.

Nu de zaak achter de rug is, vraagt de socialistische fractievoorzitter in de Kamer, Ayrault, om opheldering, en eventueel vervolging van Julia. Minister Barnier van Buitenlandse Zaken nam inmiddels ook openlijk afstand. „Indertijd heb ik hem achteraf gedekt in de hoop dat Julia betere contacten in Irak had dan wij", zei hij voor de televisie. Julia’s initiatief liep evenwel dwars in tegen alle indirecte contacten die er toen waren tussen de Franse ambassade in Bagdad, de buitenlandse geheime dienst DGSE en de ontvoerders.

Julia zelf hield woensdag op de televisie voet bij stuk: „Ik begrijp de woede van de ex-gijzelaars niet. Ik heb mijn best gedaan, en heb mijn medewerkers nu naar Damascus gestuurd om de bemiddelaars te bedanken voor hun inspanning voor de vrijlating, ook al heeft die vier maanden op zich laten wachten."