Om bij de huidige krapte op de arbeidsmarkt je personeel te vragen om meer uren te gaan draaien (zie kader ”Nog meer werken”), vindt ondernemer Maurice Kok (29) geen goede oplossing. Bij zijn bedrijf hoeven monteurs sinds april van dit jaar vier dagen per week (32 uur) te werken terwijl ze voor vijf dagen (40 uur) worden betaald. „Die vijfde dag mogen ze thuisblijven. Om uit te rusten of bijvoorbeeld om bij de kinderen te zijn.” Wie de vijfde dag wil komen werken, krijgt die dag 200 procent uitbetaald.

De vruchten die hij van deze aanpak plukt: meer rust voor de monteurs, meer kwaliteit, en genoeg reacties op vacatures.

Hoe creëren we een werkwijze waar zowel het personeel als de zaak en de klant blij van worden? vroeg de kozijnenleverancier zich vorig jaar af. Hij besloot die vraag in alle openheid met zijn achttien medewerkers zelf te bespreken.

Daarop gaven de monteurs aan dat hun werk relatief lichamelijk zwaar is. Ook bleek dat monteurs –en Kok vangt die geluiden ook op over concurrenten– tijd gaan rekken als ze de klus al vroeg hebben geklaard omdat het anders van hun vrije uren afgaat. „De beste monteurs hebben vaak niet de hele dag nodig die gepland staat en kunnen soms al om twee uur ’s middags in de bus zitten naar huis.”

Vrije uren

Monteurs hoeven nu geen vrije uren meer in te leveren als het werk is opgeleverd en de klant tevreden is. „We willen ze niet stimuleren om tijd te rekken want dan zijn ze langer bij de klant dan nodig is. Dan heb ik liever dat ze naar huis gaan en de volgende dag weer fit klaarstaan.”

Alleen teams met monteurs die samen een geolied team vormen, worden op pad gestuurd. „Als je wilt mag je je eigen maat meenemen/introduceren/kiezen!” zo vermeldt de vacaturetekst.

De nieuwe werkwijze zorgt ervoor dat monteurs zo optimaal mogelijk werken en minder vaak uitlopen en terug moeten naar een klant. Al gaat dat niet voor iedere klus op, nuanceert Kok. „Bij renovatieprojecten weet je nooit wat je onder het oude kozijn aantreft en kan het langer duren dan gedacht. Ook wij zijn mensen en er gaat ook heus wel eens wat mis.”

Al met al krijgt het bedrijf meer werk verzet dan voorheen. „Nee verkopen aan de klant wil ik niet. Ik probeer het bedrijf mee te laten groeien met de vraag om zo onze korte doorlooptijden van ongeveer vier maanden te behouden.”

Vacatures leveren voldoende belangstelling op voor Kok om kritisch te kunnen kijken naar wie de beste kwaliteiten heeft. „Ik neem niet iedereen aan en ik heb afscheid genomen van medewerkers over wie ik niet tevreden was. We willen balans krijgen in de teams om het werk zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren. Wij kijken vooral naar de inzet, persoonlijkheid en bereidheid om samen aan een succesvol bedrijf te bouwen.”

Waarom pakken niet meer ondernemers het zo aan? „De meesten denken dat het financieel niet kan”, antwoordt Kok. „Natuurlijk, in het begin is het een investering. Maar als je zorgt dat alles goed draait, kan het wel degelijk uit. Heel veel werkgevers denken er niet over na. Omdat bijvoorbeeld de werknemers tevreden zijn. Verder verhogen bedrijven hun prijzen om tegenvallers recht te trekken. Ik heb ervoor gekozen om de winst te delen met het personeel door hen goed te belonen.”