„In plaats van de rust- en stiltezoekers zijn zon- en zeeaanbidders naar de eilanden gekomen. Ze zijn veeleisender en luidruchtiger. Ze zijn niet gewend aan de situatie op het eiland en gedragen zich daarnaar”, zeggen bestuurders van Ameland in het rapport. „Ze crossen met scootertjes door de duinen, gaan claxonnerend en schreeuwend door een dorp, steken zeldzame planten uit met de bedoeling die thuis in de tuin te zetten en zijn soms erg ongeduldig op terrassen.”

Door de coronamaatregelen was het twee jaar lang niet of nauwelijks mogelijk naar het buitenland te reizen. De Waddeneilanden zagen in die tijd een enorme toename van het aantal toeristen, dat gewoonlijk naar zonnige buitenlandse oorden ging, en die „de voorkennis over de waarde van de eilanden ontberen.”

Ameland is een campagne gestart om de toerist beter te infomeren. Ook Texel wil de toeristische groei remmen en overweegt het maximale aantal toeristen dat op het eiland mag overnachten aan banden te leggen. Een aantal eilanden is bang een „yuppeneiland” of een „partyeiland” te worden. Die angst wordt gevoed, aldus het rapport, doordat het aantal kampeerterreinen afneemt, terwijl steeds meer mensen met geld een eigen vakantiehuis kopen. Zo’n huis staat het grootste deel van het jaar leeg. Eilandbewoners hebben daar last van. Bovendien vrezen de eilanden dat huizenkopers zich minder aantrekken van de traditionele waarden van de Waddeneilanden.