De keuken is vervuld van de weeë geur van rottende bananen. Vocht en warmte versterken de toch al niet zo aangename ambiance en roepen ontegenzeglijk de sfeer op van een mestvaalt. Die is echter in geen velden of wegen te bekennen. Boosdoener is namelijk een klein maar degelijk apparaat dat door de makers werd uitgeroepen tot „de snelste composteerder.” Het slimme apparaat van Nagual belooft namelijk om keukenafval „in slechts 1,5 uur” om te zetten in „compost boordevol voedingswaarden.” Dat vraagt om een test natuurlijk.

Het lijkt een trend in de wereld van slimme uitvindingen: apparaten die huishoudelijk afval veranderen in compost en die dankzij hun design en afmetingen prima in een keuken passen. In de afgelopen maanden verschenen er tal van varianten op internet.

Het apparaat van Nagual spant de kroon. Ondanks z’n beperkte afmetingen (het ding meet slechts 25 bij 25 bij 40 cm) zou het apparaat in staat zijn om hoge temperaturen te produceren. Een scherp mes hakt schillen en groenteresten bovendien in kleine mootjes, waardoor aan het einde van een composteercyclus nog maar 20 procent van de oorspronkelijke hoeveelheid afval over is. Voor onaangename luchtjes hoeven kopers niet bang te zijn: koolstoffilters beloven bijkans rozengeuren.

Maar rozengeur is er allerminst nadat de Nagual z’n werk heeft gedaan. Nadat het robuuste emmertje in het degelijk aanvoelende apparaat met allerhande etensresten is gevuld en op de startknop is gedrukt, vervult een dof en onheilspellend gegrom de ruimte. Algauw komen daar allerhande rottingsachtige aroma’s bij. Die worden gaandeweg het procedé alleen maar sterker. Wanneer het apparaat er na ruim anderhalf uur de brui aan geeft, staan de ramen wijd open om alle geuren te verdrijven. Dat is maar goed ook, want wanneer het deksel wordt geopend ontsnapt er een nieuw walm – ditmaal met een hele lading vocht en warmte. De prut die in het emmertje wordt aangetroffen, stelt ook ronduit teleur. In plaats van de poederachtige substantie die filmpjes op internet beloven, resten er zwarte sinaasappel- en bananenschillen. Alsof het apparaat niet in staat was om ze tot poeder te vermalen. Enfin, de planten zijn er vermoedelijk blij mee.

Uw redacteur heel wat minder, temeer daar er na ontvangst een gepeperde rekening voor verzend- en inklaringskosten binnenkomt. En dan moet de energierekening nog komen. Want het hakselen en verwarmen trekt onmiskenbaar een wissel op het stroomnet.

Wat dan wel weer positief is aan het apparaat, is dat het gemakkelijk kan worden schoongemaakt. De metalen behuizing is in een handomdraai schoon –voor zover dat nodig is, want de Nagual maakt er verder geen rommeltje van– en het compostemmertje kan in de vaatwasser. Je maakt dus niet zomaar vuile handen.

Na evaluatie van het –peperdure– apparaat rest vooral een gevoel van teleurstelling. De Nagual mag dan uitkomst bieden voor klein behuisde consumenten en gebruikers die geen tijd hebben om de natuur haar werk te laten doen, uiteindelijk doet hij niet wat wordt beloofd. Wie de ruimte heeft, zou beter kunnen kiezen voor een compostbak. Zo’n ding vraagt wel om meer geduld, maar levert een veel natuurlijker resultaat op en bevordert ook nog eens de biodiversiteit.

Nagual EP $ 3432 HKD (ca. € 406) via indiegogo.com