Volgens Roethof zijn er geen aanwijzingen van een misdrijf, noch van zelfmoord. „Er wordt, naar ik van de politie begrepen heb, morgen bepaald of er wel of geen sectie op het lichaam verricht zal gaan worden.”

Van Doorn werd in de nacht van 7 op 8 juni 1992 in de Zaanse wijk Kogerveld verkracht en met extreem geweld om het leven gebracht. De dader liet haar zwaar toegetakeld en half ontkleed achter in een sloot, bedekt met riet. De zaak bleef lang onopgelost. A. kwam in 2017 als verdachte in beeld na een zogeheten DNA-verwantschapsonderzoek waaraan A. niet wilde meewerken, maar zijn broer wel.

De rechtbank legde A. in 2018 twintig jaar cel op. Hij ging daartegen in hoger beroep. Toen kreeg hij negentien jaar en zeven maanden cel. Tijdens het proces bleef A. ontkennen. Twee weken geleden oordeelde de civiele kamer van het hof in Amsterdam dat hij schadevergoedingen van 10.000 euro moest betalen aan zowel de vader als de zus van het slachtoffer, voor hun psychische schade.

De strafzaak liep nog in cassatie bij de Hoge Raad. „Uiteindelijk eindigt de strafzaak van Milica van Doorn dus zonder dat de schuld (of onschuld) van de verdachte onherroepelijk werd vastgesteld. Dat is voor iedereen denk ik extra wrang”, zegt Roethof.

De advocaat zegt verder verbaasd te zijn dat de media en de nabestaanden van Milica eerder op de hoogte werden gesteld van het overlijden van A. dan de familie van A. zelf. „Dit had echt anders gemoeten. (…) Vanzelfsprekend moet de politie zorgvuldig handelen en ik heb er begrip voor dat in dat kader de familie persoonlijk bezocht wordt om het overlijden te melden, doch dat dit gebeurt nadat de nabestaanden én anderen het al weten…”

Richard Korver, advocaat van de nabestaanden van Milica, zegt desgevraagd dat het overlijden van Hüseyin A. een „dikke streep zet onder de zaak”. Verder wil hij geen mededelingen doen.