De predikant van de gemeente te Reya, een dorp ten zuiden van Zhitomir, vertelde vrijdagavond over zijn Oekraïense gemeente tijdens een jongerenbijeenkomst in Geldermalsen. De avond was georganiseerd door het deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten. Dat heeft in de loop van de jaren contacten opgebouwd met Messiaanse Joden in Oekraïne, onder meer in Zhitomir, en met andere christenen in het land.

De jongerenavond trok ongeveer 150 jongeren naar de kerk van de gereformeerde gemeente in Geldermalsen. Daarnaast was er een livestream. Er waren diverse Oekraïense jongeren aanwezig, van wie een drietal op het podium stond.

Ds. Valentin gaf een persoonlijk verslag van de oorlog in zijn vaderland. Hij vertelde dat veel mensen uit het dorp gevlucht waren na een raketinslag in de buurt. Ongeveer de helft van zijn kerkelijke gemeente vluchtte naar Nederland. Hij was zelf ook enige tijd in ons land voordat hij, ongeveer drie weken geleden, terugging ging om zijn gemeente te bezoeken.

Bij terugkeer in de gemeente in Oekraïne was hij verwonderd over de kerkgang. „Ruim de helft van de kerkgangers bestond uit mensen die normaal niet in de kerk kwamen. Ook mensen die er jaren niet geweest waren, waren er. De ellende brengt de mensen naar God. Hij gaat door met Zijn werk in Oekraïne.”

Ds. Valentin constateerde ook dat er meer onderling hulpbetoon was in het dorp –waar het nu vrij rustig is– dan voor het uitbreken van de oorlog. De predikant zei te bidden dat de oorlog ophoudt, dat God Zijn doelen bereikt en dat Hij de Oekraïners in Nederland niet vergeet: „Dat ze niet verleid worden door de welvaart en de veiligheid.”

Nadenken

Twee van de drie Oekraïense jongeren die het woord voerden, gaven aan positiever tegen godsdienst te staan dan voorheen. Ravil Verdiev, die behoort tot de Oekraïens-Orthodoxe Kerk, vertelde dat hij de laatste tijd in Oekraïne niet meer naar de kerk ging, maar dat hij in Nederland de kerkgang weer heeft opgepakt. „Ik heb veel nagedacht waarom dit gebeurd is. Misschien komt het ook wel door de zonde van het volk van Oekraïne.”

Iets vergelijkbaars zei Vladimir Yarushynsky. „We betalen in Oekraïne voor de zonden die achter ons liggen. We moeten er lering uit trekken.” Hij ging voor het uitbreken van de oorlog weinig naar de Oekraïens-Orthodoxe kerk. Hij is veranderd. „Nu geloof ik dat God in mijn hart woont en dat Hij met mij is.”

Daniella Hrushetski, een dochter van ds. Valentin, zei dat ze altijd naar de kerk is blijven gaan. Ze is blij met allerlei activiteiten die in Nederland door de kerk georganiseerd worden. Ze is wel veranderd. „Sinds het uitbreken van de oorlog ben ik meer gaan bidden en zingen. Zingen geeft me rust.”

De drie jongeren hebben waardering voor de manier waarop in de Nederlandse gezinnen, waarmee ze in aanraking komen, met elkaar omgegaan wordt. Daniella roemde in het bijzonder de betrokkenheid van de vaders in het gezin, terwijl Vladimir de trouw aan elkaar prees. Daarnaast benoemden ze alle drie de georganiseerdheid van de Nederlandse samenleving en de punctualiteit als positief voor Nederland.

Wat kunnen Nederlanders leren van Oekraïners? Marlou Karens uit Lunteren noemde spontaniteit en gastvrijheid, zomaar anderen uitnodigen om te blijven eten. Maarten Murre had het over „de echtheid die ik zie.” Célia Plugge wees op hun doorzettingsvermogen. „Oekraïners hebben alles achtergelaten en zijn hun leven nu weer aan het opbouwen.”