P. stak de 34-jarige advocaat op 3 juni met zes messteken dood in diens kantoor. Hij heeft volledig bekend.

Pul was de advocaat van de moeder van P. De ouders van P. waren verwikkeld in een scheidingsprocedure. P. was al geruime tijd van plan advocaat Pul iets aan te doen, omdat hij de indruk had dat de jurist zijn vader in het ongeluk stortte. Op de bewuste dag kocht de jongeman een mes, reisde naar Doetinchem en wist met een smoes advocaat Pul te spreken te krijgen. Eenmaal in diens werkkamer, sloeg hij vrijwel direct toe. De advocaat, vader van twee jonge kinderen, overleed ter plaatse.

Na de moordaanslag wist P. uit het kantoor te vluchten. Twee dagen later kon de Duitse politie hem aanhouden in een bos nabij Anholt. Al bij zijn eerste verhoor, in Duitsland, legde P. een bekentenis af. De man is niet eerder in aanraking geweest met justitie.

Alleen daarom al is de vraag, in de woorden van rechtbankvoorzitter C. Heergrave, „hoe het zover heeft kunnen komen” levensgroot. P. heeft zowel de officier van justitie als de rechtbank voor een enorm dilemma geplaatst door hardnekkig te weigeren mee te werken aan een gedragskundig onderzoek in het Pieter Baan Centrum. Hij verbleef daar tien dagen, waarna de onderzoekers aldaar het opgaven. P. vreest de lengte van een behandeling in een TBS-kliniek en wil daarom niet meewerken, ook niet na herhaald aandringen van de zijde van de rechtbank vrijdag ter zitting.

Aanklager Buttinger had derhalve geen andere keus een, zeker gezien P.’s leeftijd, zeer lange celstraf te eisen. „Het is een situatie met louter verliezers”, aldus Buttinger.

De ouders van P. waren officieel niet getrouwd. P.’s moeder besloot haar man in 2002 te verlaten omdat de man haar volledig zou hebben overheerst. P. bleef bij zijn vader wonen, zijn jongere tweelingzusjes gingen met hun moeder mee.

Uit het strafdossier blijkt dat de vader zijn zoon nogal heeft betrokken in de scheidingsperikelen. Sommige getuigen spreken van een hersenspoeling. Op zeker moment had P. echter het idee dat niet zozeer zijn moeder zijn vader het leven zuur maakte, maar haar advocaat. Na opnieuw een dreigende brief van de deurwaarder, besloot P. op gewelddadige wijze verhaal bij Pul te gaan halen. Hij zegt daarbij niet de bedoeling te hebben gehad de advocaat te doden.

Voor advocaat P. Noppen was het ontbreken van het opzet om te doden een van de redenen om te pleiten voor een lagere straf dan geëist. De raadsman vindt ook dat de rechtbank rekening moet houden met de jeugdige leeftijd van zijn cliënt. Volgens Noppen bestaat er geen gevaar voor herhaling. De situatie tussen P.’s ouders is aanzienlijk verbeterd. Noppen vond ook dat de officier zijn eis te veel heeft gebaseerd op P.’s weigering mee te werken aan een gedragskundig onderzoek.

In zijn laatste woord toonde P. opnieuw berouw. „Ik zal hier nooit mee leren leven.” De rechtbank doet uitspraak op 30 december.