Van Doorn werd in de nacht van 7 op 8 juni 1992 in de Zaanse wijk Kogerveld verkracht en met extreem geweld om het leven gebracht. De dader liet haar zwaar toegetakeld en half ontkleed achter in een sloot, bedekt met riet. De zaak bleef lang onopgelost. A. kwam in 2017 als verdachte in beeld na een zogeheten DNA-verwantschapsonderzoek. Hij kreeg een celstraf van negentien jaar en zeven maanden.

De immateriële schadevergoeding is toegekend omdat de vader zijn ernstig toegetakelde dochter heeft moeten identificeren in het mortuarium en door die confrontatie ernstig getraumatiseerd is geraakt. De zus liep psychische schade op. Ze was 17 jaar en alleen thuis toen de politie aan de deur stond. De gruwelijke wijze waarop haar oudere zus om het leven is gekomen, hebben bij de vrouw geleid tot een hevige emotionele schok.

De uitspraak van de civiele procedure is juridisch belangrijk. In deze zaak geldt een verjaringstermijn van twintig jaar. „Het hof heeft echter geoordeeld dat een beroep op verjaring in dit geval onaanvaardbaar is, gelet op de bijzondere omstandigheden van het geval. Daarbij heeft het hof onder meer rekening gehouden met het feit dat de man zelf zijn betrokkenheid al die tijd verborgen heeft gehouden.”

De strafzaak loopt nog in cassatie bij de Hoge Raad, maar het hof vindt dat in de civiele zaak „voldoende vaststaat dat de man onrechtmatig heeft gehandeld”.