Het heeft al weken niet of nauwelijks geregend. De gevolgen worden merkbaar voor plant, mens en dier. Egels verdorsten. Slakken vermageren, wormen kruipen dieper in de grond. Veendijken staan op scheuren. Waterlopen vallen droog. West-Nederland vreest verzilting. Oogsten zullen tegenvallen als de droogte aanhoudt. Boeren en tuinders zuchten. Zeker nu ook de brandstofprijzen pieken en productiekosten vanwege langlopende contracten niet kunnen worden doorberekend aan de klant.

Er is iets gaande. Wereldwijd. Bossen branden, als reuzenmachines –symbool van onze vraatzucht– ze nog niet hebben gesloopt. Verzengende hitte, kurkdroge bodems en overstromingen leiden tot misoogsten. Roofbouw en bodemuitputting eisen hun tol. We hangen overal prijskaartjes aan, behalve aan Gods schepping. We gedragen ons als profiteurs, vliegen de wereld rond, consumeren ons een ongeluk en verstoren ondertussen gewetenloos de evenwichten in Gods schepping. Dat breekt op.

Het licht ging op oranje, vervolgens op rood. Corona zette ons de voet dwars. Net toen we dachten dat de pijn voorbij was, verscheen weer een nieuwe variant. Hij is al in Amsterdam gesignaleerd. Toen kwam de oorlog in Oekraïne. In eigen land de vogelgriep.

Poetins invasie bij zijn buren kleurt de prognoses nog donkerder. Akkers worden niet bewerkt, voorraden niet uitgevent.

Oorlogen hebben een ontwrichtende en verwoestende uitwerking. Ze bedreigen de voedselvoorziening van miljoenen en indirect hun levens. Waarom hebben velen voorkeur voor oorlogshitsende en zichzelf verrijkende leiders?

Zijn een veranderend klimaat en Poetin misschien Gods gesel om de volkeren naar Hem toe te tuchtigen? Zijn toorn is in ieder geval Zijn beledigde en verontwaardigde liefde.

De maakbaarheidsfantasie van de opgeblazen mens krijgt in deze dagen een dreun als niet eerder zo meegemaakt door naoorlogse generaties.

De media somberden vorige week opvallend eensgezind over armoede, snel stijgende voedselprijzen en dreigende tekorten. Honger zal nieuwe stromen vluchtelingen op de been brengen. Wie wind zaait, zal storm oogsten.

Somberen we mee? Een christen is geen zwartkijker, pessimist of doemdenker, maar voluit optimist en realist. Leven in de goede verhouding met God, daar profiteren mens, dier en plant van. En dat geeft ook perspectief.