Al maandenlang zucht Sri Lanka onder een diepe economische malaise die diep ingrijpt in de levens van de Sri Lankanen. Dagelijkse levensbehoeften als rijst, bakolie en bloem zijn onbetaalbaar geworden. Een groot deel van de dag is er geen stroom. De gezondheidszorg functioneert nauwelijks meer. Chirurgen opereren bij het licht van de mobiele telefoon, vaak met onvoldoende of geen anesthesie. Sri Lanka is blut. Het land heeft nauwelijks nog buitenlandse reserves en de schulden aan het buitenland kunnen niet meer worden afgelost. Het instortende toerisme als gevolg van de coronacrisis gaf het laatste duwtje richting de economische afgrond. Alle vertrouwen in het land is verdwenen.

De woede en afkeer van de Sri Lankanen richt zich nu op de kleine, steenrijke en weldoorvoede bestuurselite van vrijwel alle politieke partijen van het land. De president en zijn familie belichamen het kwaad van corruptie, machtsmisbruik en diefstal van belastinggelden, dat woekert in alle lagen van het openbaar bestuur van het land.

Pervers

De Sri Lankanen hebben er genoeg van. Galle Face Green, een open park langs de boulevard aan de Indische Oceaan in het hart van de hoofdstad Colombo, is veranderd in een vrijstaat met honderden tenten waar 24/7 wordt gedemonstreerd en gediscussieerd en vlammende toespraken worden gehouden tegen de president, de regering en de verrotte bestuurscultuur.

Er is medische zorg, voedsel, muziek en zelfs een bibliotheek. Darshana Ubesakara (36) is werkeloos kunstenaar en is elke dag op Galle Face Green te vinden. „We maken op creatieve en vreedzame manier in rollenspellen duidelijk waarom de president weg moet. Een familie van 225 mensen heeft zich pervers verrijkt, de armen verkommeren, het wordt tijd voor de jongere idealistische generatie om ons land te besturen”, zegt hij via de telefoon.

De politie treedt op, maar meestal vriendelijk en ingehouden, zonder intimiderend machtsvertoon. Ze lijken niet opgewassen tegen de massaliteit en zijn onder de indruk van de vastberadenheid en geweldloosheid van de demonstranten. Het is een bont gezelschap, van jong tot oud, van tuktukchaufeur tot middenstander, zorgmedewerkers en studenten, boeddhistische monniken en rooms-katholieke geestelijken, moeders en vaders met hun kinderen.

Onzekerheid

Het is het momentum waarin het verlangen naar een nieuw en ander Sri Lanka hen verbindt. „Tamils en Singalezen, nog kort geleden met elkaar verwikkeld in een bloedige burgeroorlog, trekken samen op, het is niet te geloven”, zegt Darshana.

„Ik sta volledig achter de demonstranten in Galle Face Green”, zegt de gepensioneerde hoogleraar Techniek, Ratnajeevan Hoole uit de noordelijke stad Jaffna. Hoole, die lange tijd lid was van de centrale kiescommissie van Sri Lanka, ziet met lede ogen aan dat de rechtsstaat in Sri Lanka vrijwel is verdwenen. „Aanblijven van de president zou een ramp voor het land zijn. Maar hij móet overleven. Zodra hij vertrekt, wacht hem vervolging voor oorlogsmisdaden, corruptie en machtsmisbruik.”

Hoole heeft geen verwachtingen voor de nabije toekomst, hij kan alleen maar hopen. „Achter de schermen werken India en de Verenigde Staten aan een plan voor noodhulp, maar dat komt er alleen als er een overgangsregering komt, zonder Rajapakse aan het roer.”

Maandag zwichtte premier Mahinda Rajapakse, de broer van de president, voor de druk en trad af in een poging om de oververhitte gemoederen in het land tot bedaren te brengen. Zijn woedende aanhangers bestormden het kamp in Galle Face Green, verwoestten de tenten en sloegen hardhandig in op de demonstranten.

De dag erop ontzette het leger de ex-premier met zijn familie uit zijn ambtswoning in de wijk Temple Trees, nadat duizenden betogers het huis hadden omsingeld en brandbommen over de veiligheidshekken wierpen. De crisis bereikt een climax met een onzekere uitkomst.

Sri Lanka wacht nog spannende dagen.