Verdachte T. zegt zich helemaal niets meer van de moord en de momenten ervoor en erna te kunnen herinneren. „Ik kan me niet voorstellen dat ik het gedaan heb. Maar ik zie de bewijzen en dan is de kans heel groot dat ik het wel heb gedaan”, zei T. in de rechtbank in Den Haag. Hij herhaalde meerdere keren hoe verschrikkelijk hij het vond voor de nabestaanden „dat ik daar verantwoordelijk voor blijk te zijn”.

De officier van justitie gelooft helemaal niets van een mogelijk geheugenverlies. Deskundigen zien ook geen aanwijzingen voor de mate van het geheugenverlies waar T. het over heeft. De officier vermoedt dat T. Barendregt wilde misbruiken of verkrachten, en niet de opzet had haar te vermoorden.

Een motief voor het doden van Barendregt is onduidelijk. Het lijkt erop dat de speelster bij de Haagsche Rugby Club (HRC) een willekeurig slachtoffer was. Barendregt fietste ’s nachts naar huis van een feestje, T. was met de scooter ogenschijnlijk doelloos aan het rondrijden toen ze elkaar passeerden. T. haalde Barendregt in, wachtte in een zijstraatje en ging vervolgens achter haar aan.

De ontmoeting is door meerdere camera’s vastgelegd. De schokkende beelden en geluiden van de confrontatie tussen de twee waren dinsdag te zien en te horen in de rechtbank. De familie van het slachtoffer verliet de zaal toen dat gebeurde. De moeder van Barendregt las een aangrijpende slachtofferverklaring voor. Ze vertelde onder meer over de nieuwe baan van haar dochter Renée: ze zou bij de brandweer gaan werken. „Renée was de dag voor haar tragische einde aangenomen bij de Haagse brandweer. Het is ook in dat verband zo vreselijk pijnlijk dat ze brandend werd aangetroffen door haar toekomstige collega’s.”

Verdachte T. barstte zelf veelvuldig in huilen uit tijdens de zitting. De voorzitter van de rechtbank hield T. voor dat er andere mensen in de zaal zitten „die veel meer reden hebben om te huilen”. „Ik wil dat u vandaag een grote vent bent en dit zonder huilen doorkomt.”

De uitspraak is op 31 mei.