Voor de eerste keer sinds het coronavirus uitbrak, zijn moeder Marion (57) en dochter Silke (20) –„alleen voornaam”– in een museum. Vóór de pandemie het openbare leven grotendeels stillegde, waren ze geregeld in een culturele instelling te vinden. Maar door de beperkende maatregelen kwam de klad erin. Zij pakken het museumbezoek weer op, maar veel anderen niet. „Naar mijn idee is het hier rustig, als ik het vergelijk met musea die ik voor coronatijd bezocht”, zegt Marion. Silke: „We waren een paar dagen geleden in Zierikzee, daar was het wel druk.”

Jammer dat er niet veel mensen afkomen op het verhaal van de watersnood, vindt Silke. „Hier leer ik meer over Zeeland dan wanneer ik ga winkelen.” Voor de twee Limburgers is het watersnoodverhaal erg actueel. „Twee zussen van mij wonen in Valkenburg, dicht bij de Maas”, vertelt Marion. „Hun huis spoelde vorig jaar zomer bijna weg.”

Blikkerig

In een filmzaal doet een blikkerige jaren-vijftig-stem verslag van de ramp. Enkele mensen, die verspreid door de zaal zitten, bekijken zwart-witbeelden van het ondergelopen Zeeland. Verderop wandelen wat ouderen op hun gemak door het gebouw. Een aantal gezinnen met kinderen speelt wat spelletjes. Mensen lopen elkaar niet in de weg op deze donderdag in de meivakantie.

Net als andere culturele instellingen kampt het Watersnoodmuseum met bezoekcijfers die achterblijven bij die van 2019. „We hebben vanaf 1 januari tot nu 10.000 minder mensen ontvangen dan in dezelfde periode in 2019”, vergelijkt directeur Siemco Louwerse. Louwerse verwacht dit hele jaar 85.000 bezoekers. De vorige twee jaren kwamen er ruim 60.000 mensen op het Watersnoodmuseum af. In 2019 waren dat er 97.000.

Voor een deel zijn de lagere cijfers dit jaar veroorzaakt door sluiting van het museum tijdens de lockdown van januari. „Toen we in februari open gingen, kwam de bezoekersstroom aarzelend op gang.” Ook in maart liep het nog geen storm, zegt de directeur. „Door de oorlog in Oekraïne passen mensen beter op hun geld.” April was een wisselende maand. De meivakantie gaf de bezoekcijfers een boost. „De eerste maandag in de vakantie was het hier erg druk. Toen waren veel andere musea gesloten en het regende.”

Ondanks de achterblijvende bezoekersaantallen ten opzichte van 2019 is Louwerse hoopvol. „We verwachten in mei en juni veel groepen.” Vooral schoolklassen en mensen die voor hun werk komen, zoals vanuit ministeries, hebben de komende maanden tickets geboekt. „Clubs en verenigingen die naar ons komen voor een uitje zien we minder vaak, dus er komen nog niet zoveel groepen als voor corona”, merkt Louwerse op.

Volhouden

De directeur benadrukt dat het voor een gezonde boekhouding van de culturele instelling belangrijk is dat mensen naar het museum komen. „We kregen in het eerste kwartaal steun van de overheid, maar met ingang van april viel die weg. De meeste inkomsten halen we uit entreegeld, de koffiehoek en de museumwinkel. Willen we het volhouden, dan is het essentieel dat mensen naar het museum komen en ons steunen.”

A. C. Wielemaker (81) uit Koudekerke loopt door het museum met zijn vrouw en met zijn kleinkinderen, die vakantie hebben. Hij vindt de persoonlijke verhalen die mensen op video’s in het hele museum vertellen spannend. „Droevig en tegelijk interessant.” Ten tijde van de watersnoodramp woonde hij ook in Koudekerke, maar Walcheren, het eiland waarop Koudekerke ligt, bleef grotendeels gespaard.

Het is voor Wielemaker de eerste keer sinds corona rondgaat dat hij in een museum komt. „De afgelopen twee jaar heb ik vanwege het virus wat geïsoleerd geleefd.” De hoeveelheid publiek valt Wielemaker tegen. „Ik dacht dat het hier drukker zou zijn.” De achterblijvende bezoekcijfers na de laatste versoepelingen betreurt hij. „Er zijn steeds minder mensen in leven die de ramp nog hebben meegemaakt. Daarom is het nuttig dat mensen het museum bezoeken.”