„Ik vond het geweldig”, zei Penn. „Vooral dat gevoel van saamhorigheid. Ik hoop dat we dit vast weten te houden. Want zonder dat lopen we grote risico’s. Daarvan hebben we voorbeelden te pakken in Europa.” Penn begeleidde de koninklijke familie tijdens haar tocht door een zonovergoten Maastrichtse binnenstad.

„Er was veel muziek, dat wilden we graag”, zei Penn. „Want Maastricht is de stad van de muziek. Daarvan gaat je hart iets sneller kloppen.” „Toen ik op het Vrijthof op het podium stond zag ik al die oranje geklede mensen. Dat zegt toch veel. Zeker nu met Oekraïne. Dat dit hier nog kan. Het was fantastisch om te zien!”

„We hadden een hele mooie dag”, vat Penn samen. Soms dreigde er vertraging in het programma in de route van twee uur door de stad. „Maar als ik dan tegen de koning zei: we moeten door, dan gaf hij nog een handje, maar hij luisterde goed!”

Aan het begin van de route demonstreerden enkele tientallen republikeinen tegen de monarchie. „De koning kwam toen net bij een barretje met een Elske (een Limburgse borrel). Hij bracht er een proost uit richting de demonstranten. Zo van: ik heb jullie gezien. Dat is Nederland, dat het hier mag. We hadden een hele mooie plek voor hen geregeld.”

De koninklijke familie vertrok vlak na 13.00 uur van het podium aan het Vrijthof onder begeleiding van een optreden door Rowwen Hèze met hun lied over Limburg. Het feest ging ook zonder de Oranjes gewoon door. Terrassen zaten overvol, café’s puilden uit, feestgangers flaneerden door de drukke straten, her en der vergast op de muziek van fanfares en andere muziekgezelschappen.