Het is het zoveelste ontvoeringsdrama in Nigeria. In de noordwestelijke regio’s van het land zijn tientallen bendes actief die leven van plunderingen, veediefstallen en kidnaps. Het is aannemelijk dat ze soms steun krijgen van jihadistische groepen, maar ze vallen er niet mee samen. De bendes zetten de families van de ontvoerden onder druk om losgeld te betalen.

Veel aandacht was er in westerse media niet voor het drama rond de trein van Abuja naar Kaduna. De focus lag op de oorlog ‘om de hoek’ en het hemd is nader dan de rok. Daarbij komt dat ontvoeringen in Nigeria door de frequentie waarin ze voorkomen nog nauwelijks nieuws zijn: de bittere realiteit is dat ze bij het dagelijkse leven zijn gaan behoren. Van januari tot en met maart zijn er volgens de Nigeria Security Tracker al 1500 mensen in Nigeria ontvoerd, meest in de noordwestelijke provincie Kaduna.

Dat een oorlog dichtbij ons meer raakt dan leed veraf is logisch: het gegeven is ook een legitiem journalistiek criterium in de nieuwsselectie. Tegelijk is het goed van tijd tot tijd pas op de plaats te maken en aandacht te vragen voor crisissituaties die soms al vele jaren voortduren. Mensenlevens ver weg zijn niet minder waard dan die dichtbij. Dat is een principieel uitgangspunt.

Nigeria is een voorbeeld van zo’n crisis die maar voortduurt en gemakkelijk in de vergetelheid raakt. Een andere is de situatie in de Ethiopische regio Tigray. Als gevolg van een slepende burgeroorlog is 90 procent van de 5,5 miljoen inwoners er volgens recente cijfers van de VN afhankelijk van humanitaire hulp. Dat er door een bestand tussen de Ethiopische regering en de opstandelingen in Tigray recent weer hulptransporten naar de regio konden, kwam geen moment te vroeg. De nood in Tigray is echter niet zomaar gelenigd.

Nog zo’n vergeten crisis is Afghanistan – nog maar kort geleden sterk in het nieuws. De helft van de bevolking, bijna 23 miljoen mensen, heeft er volgens het World Food Programma tekort aan voedsel. Van hen heeft 8,7 miljoen verschijnselen van honger. Het zijn duizelingwekkende cijfers, die maar nauwelijks doordringen bij het grote publiek.

Laat al het humanitaire en vredeswerk dat gedaan wordt in landen met langlopende conflicten niet in de vergetelheid raken. De mensen die onder de onrust lijden en zij die hen proberen bij te staan, verdienen onze blijvende steun.