Nog maar enkele maanden geleden leek het lot van 
Johnson nog aan een zijden draadje te hangen. De onthullingen over illegale ‘coronafeestjes’ in en rond de ambtswoning van de premier stapelden zich in rap tempo op en stonden al snel bekend als ”Partygate”. Zelfs binnen zijn eigen Conservatieve partij gingen steeds meer stemmen op om de minister-president aan de kant te schuiven.

Dinsdag werd bekend dat Johnson er wat justitie betreft voorlopig vanaf komt met een geldboete, die hij inmiddels al heeft betaald. De sanctie is specifiek opgelegd wegens een bijeenkomst ter ere van zijn verjaardag op 19 juni 2020. Dat soort feestjes was verboden in verband met de coronapandemie.

De politieke consequenties voor Johnson lijken gelijke tred te houden met de vooralsnog zeer beperkte strafrechtelijke gevolgen. Zelfs de grootste critici binnen zijn eigen partij schaarden zich dinsdag achter de premier. Dit is niet het moment om de premier te verwijderen, verklaarde zelfs de leider van de Schotse conservatieven, Douglas Ross, die eerder het vertrouwen in Johnson had opgezegd.

Belangrijkste reden is de oorlog in Oekraïne. De conservatieve volksvertegenwoordigers vinden het niet verantwoord om nu de positie van de Britse regering in gevaar te brengen met een aanval op het leiderschap van Johnson.

Het is begrijpelijk dat in tijden van crisis sommige kwesties tijdelijk naar de achtergrond verdwijnen of zelf doelbewust in de ijskast worden gezet. Gezien het conflict in Oekraïne en het belang van een eensgezinde houding richting Moskou, is het belangrijk dat het Westen de gelederen gesloten houdt. Een regeringscrisis in Londen draagt daar niet bepaald aan bij.

Tegelijkertijd kan het niet zo zijn dat een politiek leider daarmee zijn politieke verantwoordelijkheid ontloopt. Want het gaat in ”Partygate” niet alleen om het organiseren van de gewraakte feestjes, maar ook –en vooral– om de tegenstrijdige verklaringen die Johnson daar in de loop der tijd over heeft afgelegd. En daarmee dus over zijn integriteit.

De conservatieve parlementariër Roger Gale benadrukte dinsdag dan ook dat Johnson zich op enig moment wel voor zijn daden in coronatijd zal moeten verantwoorden.

Dat moment van verantwoording zou wel eens pas kunnen komen bij de volgende verkiezingen. Dan is het de beurt aan de kiezer om Johnson te beoordelen. Het is de vraag hoe ver het collectieve geheugen van de Britse bevolking dan nog reikt.

In de tussentijd heeft Johnson alle tijd om aan zijn populariteit te werken. Zijn wandeling door het gebombardeerde centrum van Kiev paste al uitstekend in dat plaatje.

Hoofdredactie