In onze gedachten zien en horen we Jezus gaan langs de verschillende rechters, mannen die hun eigen hachje hoog houden. Mannen die macht laten blijken, aangejaagd door de woorden van het sanhedrin en het volk. Jezus ondergaat het als een lam. Als een schaap dat niet protesteert, dat gewillig alles ondergaat, dat geen tegenstand kan (wil) bieden.

Jezus zwijgt! In dat zwijgen tekent Hij Wie Hij is. Hij volgt niet zomaar aardse rechters, maar Hij volgt Zijn Vader in deze rechtsgang. Jesaja schreef al eerder: „De Heere Heere heeft Mij het oor geopend, en Ik ben niet wederspannig (ongehoorzaam), Ik wijk ook niet achterwaarts” (Jes. 50:5).

Het is de liefde tot Zijn Vader die Hem tot zwijgen brengt. Het is stille gehoorzaamheid, om door het zwijgen heen Vader te verheerlijken. Maar wat een bitterheid ligt er in dit zwijgen. Niemand nam het voor Hem op, Zelf gaf Hij geen woorden aan Zijn lijden en pijn. Wat kan het opluchten als er in de spanning iets gezegd wordt, maar niet in de lijdensgang van Jezus. Er zijn geen woorden voor om het leed te uiten.

Dat maakt het zwijgen van Jezus ook huiveringwekkend. Het is onnavolgbaar. Niet na te doen. Dan komen we in de diepten van het lijden. Hij werd van God geslagen en verdrukt (vs. 4). Geslagen vanwege uw zonden, uw ongerechtigheden, het lijden was zo groot dat het geldt voor de zonden van de hele wereld. Daarom zweeg Hij stil. Uit gehoorzaamheid, vol bitterheid vanwege de gramschap van God die door al het lijden heen gevoeld werd.

Zo zien we Jezus gaan op afstand, we kunnen er niet bij. Ook al had Hij de macht en de wijsheid om al die rechters van repliek te dienen. Hij deed het niet. Zelfs Pilatus verwondert zich erover: Antwoordt U niets? Nee, want Mijn Vader moet verheerlijkt worden in de verzoening van Zijn onderdanen. Het is de zwijgende liefde voor u, jou en mij.

Mag ik u eens vragen, bent u door het geloof al betrokken geraakt bij het lijden van Jezus? Dat u zich verwondert over Zijn gang: voor mij moet Hij daar staan… Nee, u staat niet van ver, maar het is zo dichtbij gekomen dat u niet meer loskomt van dat zwijgen van Jezus, want het is zo veelzeggend voor uw hart en leven. Niet de oppervlakkige verwondering van de wereld, maar diepe verwondering en ontzag: Hij deed het voor mij!

We belijden: „Zo Gij, Heere, de ongerechtigheden gadeslaat, Heere, wie zal bestaan? Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt” (Ps. 130:3-4). Als wij staan voor God, hebben we ook niets te zeggen. Het is waar. Maar schuilend achter Jezus blijft het stil aan de andere kant. God zwijgt ook in Zijn liefde (Zef. 3:17b). Het oordeel moest klinken over mijn leven, maar het oordeel is voorbij, omdat Jezus toen en daar in Jeruzalem zweeg. En het ons vandaag verkondigt: Ik voor u, daar u anders de eeuwige dood moest sterven. Daar word je stil van, van verwondering en aanbidding. Werkelijk, daar zijn geen woorden voor! Amen.