Hoge inflatie kan aansluiting windparken op zee duurder maken
De schaarste aan materialen en flink opgelopen inflatie van de laatste tijd kunnen de aanleg van nieuwe aansluitingen voor windparken op zee duurder maken. Daarop wijst TenneT-directeur Marco Kuijpers, die gaat over de grote offshoreprojecten van de hoogspanningsnetbeheerder. In de nasleep van de coronacrisis en als gevolg van de oorlog in Oekraïne zijn materialen en grondstoffen fors in prijs omhoog gegaan. Als de situatie zo blijft kunnen de kosten van nog aan te besteden transformatorplatformen zomaar hoger uitpakken.
Kuijpers wijst er bijvoorbeeld op dat staal duurder is geworden. Ook zijn er meer kosten gemoeid met bijvoorbeeld het inhuren van een schip voor werkzaamheden. „We zien het ook allemaal in de bouwmarkt. Daar betaal je eveneens meer”, verduidelijkt hij op een boottocht met journalisten langs de nieuwe platformen voor de in aanbouw zijnde windparken Hollandse Kust (zuid) 1 en 2.
Dit project loopt al langer en de recente marktontwikkelingen raken de klus niet. Tijdens een storm eerder dit jaar werd de onderbouw van een van de platformen wel geraakt door het op drift geraakte vrachtschip Julietta D. De schade hiervan valt evenwel mee en TenneT ligt goed op schema. Een van de twee platformen is ook al klaar voor gebruik.
Hollandse Kust (zuid) kan straks evenveel stroom opwekken als meer dan 2 miljoen huishoudens in een jaar verbruiken. Het is het eerste subsidievrije windmolenparkgebied ter wereld. Afgezien van het werk aan de infrastructuur gaat er geen overheidsgeld naartoe. Energiebedrijf Vattenfall moet wel de windmolens nog plaatsen. De verwachting is dat alles volgend jaar klaar is.
Kuijpers ziet de schaarste aan materialen als een van de risico’s die spelen voor de komende jaren. Om de klimaatdoelstellingen te halen wordt wind op zee steeds belangrijker als energiebron. Het kabinet wees onlangs nog drie nieuwe gebieden aan voor windparken voor de kust. Daardoor heeft staatsbedrijf TenneT het in aanloop naar 2030 erg druk. Kuijpers denkt dat zijn bedrijf tijdig de benodigde infrastructuur kan regelen, maar daarvoor is het onder meer zaak dat er geen grote verstoringen in de leveringen ontstaan.
Met de projecten zijn miljarden euro’s aan investeringen gemoeid. Sommige specialistische apparatuur kan maar door een handvol partijen worden geleverd. Kuijpers oppert dat het bij nieuwe contracten met leveranciers verstandig zou kunnen zijn om voor sommige zaken vooraf niet meteen vaste prijzen af te spreken. Dit zou die partijen meer flexibiliteit geven voor als bepaalde prijzen opeens anders uitpakken dan voorzien.