„En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken.”

Wat een gunstig antwoord ontvingen nu deze vragende mensen door Filippus. En wat een vrije toegang genoten zij toch tot de gezegende en zo oneindig ontfermende Heere Jezus, die Goddelijke Hogepriester, Die vol medelijden bewogen was over zoekende en vragende zielen en Die betuigd had: „Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen” (Joh. 6:37).

Maar o, wondere en vreemde handeling van de Heere Jezus: Hij geeft niet eens antwoord op de vraag en het verzoek van Filippus en Andreas, Zijn twee geliefde apostelen. Ook lezen wij hier allerminst dat Hij hun begeerte voldoet en Zichzelf aan hen te zien geeft. Ondertussen schijnt het dat de Heere Jezus hun verzoek nog een geruime tijd wil uitstellen, tot na Zijn dood en verheerlijking (Joh.12:22, 24). Dan zou het gelovig zien van Jezus en de toepassing van de heilvruchten van Zijn dood ook aan de Grieken en heidenen gegeven worden (Johannes 11:51, 52; 12: 32, 33).

Over het feit dat Jezus niet antwoordt aan deze vragende mensen, moet ik deze vraag stellen: Hoe kan men dan tevergeefs naar Jezus vragen en zoeken en daarmee vruchteloos en beschaamd uitkomen? Wij antwoorden met en naar Gods dierbaar Woord: als het vragen en zoeken in waarheid geschiedt, zijn dit –zie Jesaja 45:19; Hebreeën 11:6; Jeremia 29:12, 13)– de waarachtige woorden Gods, die zeker in vervulling zullen gaan!

Hendrik van Lis, 
oefenaar te Den Haag

(”Twintig oefeningen”, 1872)