Volgens Van Beers zal er steeds meer vraag zijn naar de ontmanteling van windmolens. Als voorbeeld noemde hij windpark Yttre Stengrund dat begin deze eeuw werd opgeleverd en als eerste windmolenproject in zee buiten bedrijf is gesteld.

Dat Sif zich meer bezig wil gaan houden met de ontmanteling van oude windmolens, zal niet ten koste gaan van de productie van nieuwe monopiles, enorme palen die in de zeebodem verankerd staan en waarop de volledige windmolen wordt geplaatst. Sif verwacht begin juli de definitieve investeringsbeslissing te nemen over de uitbreiding van zijn productielocaties.

Monopiles die Sif nu maakt voor windmolenpark Dogger Bank voor de Britse kust hebben een diameter van bijna 9 meter. Dat is volgens Sif bijna de maximale omvang die het bedrijf kan maken in zijn bestaande fabrieken. Na de uitbreiding wil Sif palen met een diameter van 11,5 en mogelijk 15 meter kunnen maken.

Verder wijst Van Beers op de rol van windmolens op zee bij het minder afhankelijk worden van fossiele energie. De oorlog in Oekraïne maakt volgens hem, los van de menselijke tragedie, goed duidelijk dat er „onevenwichtigheid” is in de toegang tot en eigendom van fossiele energie. „Dit kan een katalysator zijn voor de vraag naar nog meer hernieuwbare offshore windenergie”, aldus Van Beers. Volgens de topman zou het een boel schelen als vergunningsprocessen voor windparken worden vereenvoudigd, om de groei aan te jagen. Wel erkent hij dat de grote vraag naar windmolens op korte termijn kan leiden tot een tekort aan grondstoffen zoals staal.

Sif zette vorig jaar een omzet in de boeken van bijna 423 miljoen euro. Onder de streep bleef bijna 12 miljoen euro over. De coronacrisis heeft volgens het bedrijf nauwelijks invloed gehad op de productie van monopiles. Sif hoefde ook geen overheidssteun aan te vragen om door de crisis te komen.