„Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek, die zal Hij niet uitblussen.”

Uit deze handel van Filippus kan men tot beoefening voor Gods ware knechten en kinderen goede dingen opmerken, als zielen vragen naar Jezus om Hem te ontmoeten, al waren zelfs hun vragen zeer verward en soms ook niet zo terecht als het behoorde te zijn. Belangrijk is het als men maar oprechtheid bespeurt: zij moeten de zodanigen niet stug en liefdeloos of uit de hoogte behandelen, veel minder hen voor het hoofd stoten en afwijzen en zo de Geest van Christus bedroeven en tegenwerken en die zielen zo afschrikken van des Heeren weg en volk. O nee, maar zij moeten veeleer zien op het voorbeeld van de Heere Jezus (Jesaja 42:2, 3) en hier op het gedrag van Filippus en andere apostelen. Laten we dit najagen en daarna kan men dan meer getrouw die zielen behandelen, zoals hun situatie dit eist. Zij moeten ook evenzo doen als Filippus: de noden en begeerten van hen maar veel bij Jezus brengen en aan Jezus voorleggen. Soms moeten we dit ook al doen met andere godzaligen, om die te hulp te roepen en dus met overeenstemmende gebeden, verzoeken voor zulke zielen bij Jezus te brengen. O, wat een zegen en liefde zou er dan niet onderling meer in Gods kerk heersen en ondervonden worden (zie Psalm 87:5-7). Maar wat een gunstig antwoord mogen ook deze vragende mensen van Filippus toch ontvangen!

Hendrik van Lis,
oefenaar te Den Haag

(”Twintig oefeningen”, 1872)