Het hof acht H. verminderd toerekeningsvatbaar als gevolg van een psychische stoornis. H. was niet bij de uitspraak aanwezig.

H. heeft bekend dat hij op 4 mei 2019 in de Scheveningse Bosjes in Den Haag een 56-jarige vrouw heeft gedood. Drie dagen later sloeg hij toe op de Brunssummerheide, waar hij eerst een 63-jarige vrouw doodstak en korte tijd later een 68-jarige man. De drie slachtoffers zijn „gruwelijk aan hun einde gekomen”, aldus het hof in de uitspraak.

Het Openbaar Ministerie had vorige maand een celstraf van dertig jaar en tbs met dwang geëist tegen de drievoudig moordverdachte uit Brunssum. Zijn advocaten hebben gepleit voor alleen een gedwongen tbs-behandeling zonder celstraf.

H., die in Den Haag studeerde, vocht in hoger beroep de gevangenisstraf van achttien jaar aan die de rechtbank in Maastricht hem oplegde, naast tbs met dwangverpleging. Zijn advocaten vinden celstraf onterecht omdat H. in hun visie volledig ontoerekeningsvatbaar was. Volgens de verdediging verkeerde H. in een psychose door schizofrenie toen hij de moorden pleegde.

Het hof kwam tot een hogere celstraf omdat de door de rechtbank opgelegde straf niet genoeg recht doet aan de ernst en de gruwelijkheid van de feiten. Ook is nu het leed van de nabestaanden en de door de drie moorden veroorzaakte maatschappelijke onrust meegewogen bij het bepalen van de straf.

Het hof oordeelt dat H. de moorden deels kunnen worden toegerekend. „Hij kan zich alles herinneren en was zich bewust van zijn strafbare handelen. Zijn begrip was in die zin niet verstoord.” Het hof noemde als voorbeeld dat H. op de Brunssummerheide zijn slachtoffers bewust uitkoos. Een jonge vrouw liet hij lopen, net als een man met een herdershond.