„Biologisch melkveehouder worden was nooit een doel op zich”, zegt Visscher (50). „Het is meer zo gegroeid.” Dat begon toen in 2015 toen het melkquotum werd afgeschaft. „Toen was er ruimte voor schaalvergroting, wat ook massaal gebeurde. Ik had daar geen zin in.”

Visscher koos ervoor om ‘met de natuur mee’ te gaan boeren. Dat betekent bijvoorbeeld dat hij de mest van zijn tachtig koeien net als vroeger bovengronds uitrijdt. Hij is vrijgesteld van mestinjectie. „Daardoor hoeven er geen zware machines over ons land te rijden en worden bodem en bodemleven gespaard.”

Door de aankoop van 10 hectare extra grond kon Visscher de kringloop op zijn bedrijf vrijwel sluitend krijgen. Alle mest kan hij op eigen grond verspreiden zonder dat de bodem overbemest raakt. „Onze weilanden leveren op deze manier genoeg kruidenrijk gras op om de koeien het hele jaar te voeren.”

Dat gras is superbelangrijk voor de familie Visscher. De melk van hun koeien wordt in een minimelkfabriek op het erf verwerkt tot zuivelproducten. ”Grasgevoerd” staat er op het etiket van de karnemelk, vanillevla, kefir en andere producten. „Een koe is geschapen om gras te eten, dat te herkauwen en er melk van te maken. Wij mensen voeren het dier bij met krachtvoer en mais om haar meer melk te laten produceren. Maar als we focussen op kwantiteit, dan raakt de kwaliteit zomaar uit beeld. Er ontstaat onbalans. Een koe zal uit zichzelf nooit een maiskolf opeten, daar moeten we goed over nadenken.”

De uitdaging van het boer-zijn ligt volgens Visscher in het denken in natuurlijke verbanden. Hij probeert iets van de biologische structuren te begrijpen en de balans terug te vinden in de schepping. „Ik probeer het zo te sturen dat het weer een beetje klopt.”

De melkveehouder ziet overeenkomsten tussen het geestelijke en het natuurlijke leven. „In het geestelijke leven draait alles om Christus, de Bron van het leven. Zonder Hem is er geen leven. Zo is er in het natuurlijke geen leven zonder de zon. Die zorgt voor fotosynthese.”

Een plant neemt CO2 op en zet die om in zuurstof, doceert Visscher. „De plant slaat de energie op door middel van suikers. Hij geeft die door aan de bodembacteriën en zet het om in groei van de plant.

Maar de plant moet daar wel de gelegenheid voor krijgen. Dus daarom zorgen we ervoor dat elke stuk weiland ongeveer één keer per maand wordt afgegraasd. Zodat dat grasplantje lekker kan groeien en lekker veel stikstof en CO2 kan opnemen.”

Rondkomen van tachtig melkkoeien, grasland erbij kopen, en een zoon die het bedrijf over wil nemen, hoe zorgt Visscher dat er genoeg brood op de plank komt? Het geheim zit in de A2-melk die op eigen erf wordt verwerkt. „Deze melk heeft een andere eiwitstructuur dan gewone melk. Het spijsverteringstelsel van de mens kan deze A2-melk beter verteren. Daardoor kunnen mensen met een koemelkallergie wel A2-zuivelproducten eten zonder er last van te krijgen.”

Roelien Visscher is degene die vooral op maandag en dinsdag van A2-melk yoghurt, karnemelk, karnedrank, kefir, chocolade- en vanillevla maakt. Ze krijgt daarbij hulp van drie werknemers. Vervolgens worden de A2-zuivelproducten naar 32 verkooppunten gebracht. Van Almere tot Enschede en van het Drentse Beilen tot het Veluwse Elspeet. „Het loopt als een trein”, zegt Visscher. „Bij supermarkten komen we niet binnen omdat de werking van A2-melk wetenschappelijk niet bewezen is. Maar via mond-tot-mond-reclame weten veel mensen met koemelkallergie onze producten toch te vinden.”

• erve-slendebroek.nl
• Zien hoe dit interview tot stand kwam? Bekijk de laatste aflevering van RDLive.

Week van de Schepping

Dit is het vierde deel in een serie artikelen in de Week van de Schepping.