Beste Wim,

Wat heb ik gedaan? Is er geen reden? Dat zijn de gedachten die bij me opkwamen toen ik je brief las. Laat ik proberen uit te leggen waarom ik me als betrokken SGP’er zorgen maak over de leiderschapsstijl in de partij. Daar gaat het immers om in de petitie die ik heb ondertekend en die het hoofdbestuur vraagt ondubbelzinnig helderheid te verschaffen over de implicaties van het beginselprogram voor de praktijk van kandidaatstelling bij de gemeenteraadsverkiezingen. Partijvoorzitter Van Meeuwen stelde in januari desgevraagd dat het hem niet verbaast dat het hoofdbestuur zich er niet mee bemoeit en, misschien wel het meest frappant, dat het hoofdbestuur er maar weinig kritische vragen over krijgt. Welnu, daar wringt de schoen naar mijn mening, en wel om drie redenen:

1. Bij de verandering van de statuten is het beginselprogramma bewust niet aangepast, waarbij werd aangegeven dat leden zich in geweten en in praktijk aan het beginselprogramma gebonden behoren te weten. Kan het simpele feit dat er geen vragen gesteld worden, betekenen dat er te weinig aan gewetensvorming wordt gedaan?

2. Het hoofdbestuur is verantwoordelijk voor de samenhang van de koers van de partij, zoals vastgelegd in het beginselprogramma. Stel dat een lokale afdeling, strijdig met artikel 5, in haar verkiezingsprogramma zou voorstaan dat de zondagsopenstelling van winkels getolereerd of zelfs bevorderd moet worden, wacht het hoofdbestuur dan totdat er mensen verontrust bellen? En hoeveel mensen dan wel? Met andere woorden, een verwijzing naar afwezigheid van reacties van leden kan geen reden zijn om geen klare wijn te schenken. Waarmee ik bij mijn derde punt kom:

3. Het signaal dat door Van Meeuwen is afgegeven aan loyale, betrokken SGP-leden is: laat iets van je horen, want anders hoeven wij als hoofdbestuur niks te doen, of kunnen wij niks doen. Dan gaat het van kwaad tot erger. En het geeft leden die met overtuiging achter de beginselen van de partij staan het signaal: eigenlijk zijn jullie maar ouderwets en wordt het tijd in rapport met de tijd te komen. Dat is natuurlijk uiterst treurig, met name ook omdat de lokale afdelingen voor zover ik weet geen actie hebben ondernomen om hun leden bij elkaar te roepen om een reactie op te stellen. Daarom hebben wat betrokken jongeren een petitie opgesteld – omdat het reguliere pad onbegaanbaar is. Na ampel beraad heb ik daar mijn steun aan gegeven.

Beste Wim, je vraagt je nu mogelijk af hoe ik er inhoudelijk in sta. Eigenlijk denk ik dat ik daar niks anders over zou hoeven te zeggen dan dat ik als SGP-lid het beginselprogramma zonder voorbehoud onderschrijf. Maar misschien is het toch goed iets meer van mijn perspectief te delen. Met name omdat het verwijt van biblicisme gemakkelijk gemaakt wordt, en ik me daar rekenschap van wil geven.

Als jongeman, in de woelige jaren 80 met de SGP-publicaties ”In haar waarde I en II”, en gevormd op een breed reformatorische school, begreep ik niet zo veel van de situatie. Wel had, door Gods genade, Gods Woord voor mij allesoverwinnende zeggingskracht gekregen.

Als dat de fundamenten van je bestaan omverwerpt, begrijp je ook dat het Oude en het Nieuwe Testament integraal gelden voor jouw leven, maar ook voor de maatschappij. Daarbij is het wel heel spannend om met eerbied te luisteren naar elk Schriftwoord, en tegelijkertijd te lezen volgens ”de regel van het geloof” en in ”de oefening in fijngevoeligheid” (J. Douma). Zo is helder dat de scheppingsorde een regel is in de hermeneutiek, maar ook dat we onze culturele bril niet zomaar kunnen afzetten. Ik ben erg benieuwd naar jouw visie op het gezag van Gods Woord, ook als dat voor jou ”onplezierig” is.

Johan van den Brink