Hoewel eerdere pogingen hiertoe mislukten, oordeelde de gemeente vorig jaar dat „herstel van onrecht” voorop moeten staan. Het schilderij maakte voor de oorlog deel uit van de kunstverzameling van het Joodse echtpaar Lewenstein. In 1940 kocht de gemeente het werk op een veiling en nam het op in de collectie van het Stedelijk. Het was niet bekend hoe het schilderij op de veiling was terechtgekomen.

In 2012 vroegen de erfgenamen van het echtpaar de gemeente om teruggave van het schilderij, maar volgens een bindend advies van de Restitutiecommissie, die adviseert over het wel of niet teruggegeven van kunst dat tijdens de bezetting van eigenaar verwisselde, hoefde dat niet. De erfgenamen stapten naar de rechter, maar ook die oordeelde dat de gemeente het schilderij niet hoefde terug te geven.

Na een evaluatie van het teruggavebeleid door de commissie Kohnstamm in 2020, die adviseerde de beoordelingscriteria aan te passen, meldde de gemeente in augustus dat het schilderij naar de erfgenamen ging.

Uitgangspunt is nu dat kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog onvrijwillig uit bezit zijn geraakt indien mogelijk worden teruggegeven. „Voor zover er nog iets hersteld kan worden, hebben we als samenleving de morele plicht daarnaar te handelen”, zegt verantwoordelijk wethouder Touria Meliani. „Dat geldt ook voor de vele kunstwerken die in bezit waren van Joodse burgers en geroofd werden door de nazi’s of op een andere manier uit bezit zijn geraakt van de eigenaren.”

Het Stedelijk Museum noemt de teruggave „een belangrijk moment in de Nederlandse restitutiepolitiek̈”, zegt directeur Rein Wolfs. Hij spreekt van een „afscheid met weemoed, omdat het schilderij een zo belangrijke schakel in onze historisch gegroeide collectie was, geliefd bij onze bezoekers”.