In het tijdschrift ”Valeurs actuelles” spreekt de priester Père Danziec van een „schokkend naïeve” discussie met de islam. De Saint-Sulpice is na de Notre-Dame de grootste kerk van Parijs. De bijeenkomst was bedoeld als onderdeel van een interreligieuze dialoog tussen rooms-katholieken en moslims. In een „uniek moment van broederschap” zou samen worden gebeden en de dialoog worden aangegaan.

In werkelijkheid was er volgens Danziec vooral sprake van een islamitische invulling van het programma. Voor de moslims was er bijvoorbeeld een stilteplek voor het gebed ingericht. In het oksaal van de kerk werd uit de Koran gelezen en werden soera’s gereciteerd. De bijeenkomst werd afgesloten met een dans rond het altaar, begeleid door gezang en geklap. „Dit alles in het gezelschap van jonge meisjes in nikabs in het koor van de kerk”, aldus Danziec, die zich cynisch afvraagt wie gefascineerd kan raken door zo’n doorleefde interreligieuze dialoog. Politiek correct handelen is volgens hem een nieuwe religie geworden. „Onder hen zijn profeten die een Romeinse kraag dragen. Waar zijn de echte wachters nu er sprake is van het instorten van de dragende muren van de westerse en christelijke samenleving?”

Volgens Danziec werden in de bijeenkomst onder het voorwendsel van het openen van deuren het dogmatische kader en de fundamenten van het geloof afgebroken. Hij schrijft dat moslims het recht hebben om de boodschap van de kerkelijke traditie duidelijk te horen. „En de gedoopten hebben de plicht om de unieke en reddende boodschap van Christus te verkondigen.”

Het verbaast de priester niet dat de kerken als gevolg van zulke initiatieven leeglopen. „De gelovigen stemmen met hun voeten en laten de vuile capriolen die hun worden opgedrongen links liggen. Hoe kunnen we ze dat kwalijk nemen?” Hij haalt de Britse schrijver G. K. Chesterton aan: „Wat de wereld verbittert, is niet overdreven kritiek, maar een gebrek aan zelfkritiek.”

Danziec wijst erop dat „geen enkele moslimautoriteit zou toestaan dat christenen in een moskee het Evangelie zingend ten gehore zouden brengen.”