Dat bleek tijdens een persconferentie van medeonderzoekers Gert Oostindie, Ben Schoenmaker en Frank van Vree. De daden werden ook niet goed bestraft waardoor er ook geen preventie was. Het gedoogbeleid heeft het geweld bevorderd en aangemoedigd. Ook stelden ze dat de gezonden militairen onder meer fysiek en mentaal niet voldoende waren toegerust op een guerrillaoorlog.

Ook hebben ze wel degelijk gekeken naar geweld aan Indonesische zijde, hoewel de focus op het Nederlandse lag. Maar dat had plaats in context met het Indonesische geweld en daarom moesten ze zich daar ook in verdiepen. Er is bij de onderzoekers ook echt geen twijfel over veelvuldig Indonesisch geweld tegen mensen aan Nederlandse zijde of onderling.

Er is een breed scala aan daders en slachtoffers, stelden ze. Dat sommigen zich niet in de conclusies herkennen, is eigen aan een oorlog. Alle partijen, dienstplichtigen, KNIL ́ers, dienstweigeraars bijvoorbeeld, krijgen nog in deelstudies aandacht.

De onderzoekers noemden zich „schatplichtig” aan de veteranen die hebben meegewerkt met verhalen, ervaringen en herinneringen. Er waren er bij die geen gewelddadigheden hebben gezien of er toen zelfs maar van hadden gehoord.