Diverse keren ging ds. M. J. Tekelenburg, hervormd predikant in Monster, mee met de vakantieweken die de vrouwenbond (nu ”Vrouw tot Vrouw”) organiseerde voor onder meer mensen met een verstandelijke of lichamelijke handicap, alleengaanden en mensen met dementie en hun mantelzorgers. Nu staat hij aan het roer van de kersverse stichting Voor Elkaar Vakantieweken.

Waarom verder als stichting, los van de vrouwenbond?

„Het werk van de vakantieweken is door de jaren heen flink gegroeid. Het begon met een week voor mensen met een lichamelijke beperking, daarna voor mensen met een verstandelijke beperking. Later kwamen daar onder meer weekenden voor gescheiden vrouwen bij. Kortom: het werk dijde uit. Daarnaast vraagt de overheid een professionalisering van de vrijwilligers; die moeten nu bijvoorbeeld allemaal een VOG aanvragen. De organisatie rond de vakantieweken was een bedrijf geworden onder de vrouwenbond. Het leek beide partijen daarom beter als er een eigen bestuur kwam dat helemaal voor deze tak kan gaan. De vrouwenbond kan zo ook haar eigen kerntaak ten volle uitvoeren: zich richten op alle vrouwen in de gemeenten. En onze stichting kan zo verder groeien.”

Waarin zit die groei wat u betreft?

„Dat hebben we nu nog niet helemaal scherp. De activiteiten die we recent hebben opgezet –voor mensen met dementie en hun mantelzorgers en voor kinderen en jongeren met autisme– willen we verder uitbouwen. Er was al een weekend voor gescheiden vrouwen. Vanuit de vrouwenbond is het begrijpelijk dat deze activiteit alleen voor vrouwen was, maar je kunt je voorstellen dat we nu ook weekenden voor gescheiden mannen gaan organiseren.”

Wat heeft de afsplitsing voor financiële gevolgen?

„We hopen dat er, net als voorheen, giften en bijdragen komen voor de vakantieweken. In het verleden zetten vrouwenverenigingen zich actief in voor het werven van financiën voor de vakantieweken. Ik hoop dat ze dit blijven doen, al vallen de weken niet meer onder de bond. Daarnaast wordt er via collecten in kerkelijke gemeenten geld ingezameld.”

Door corona konden de vakantieweken afgelopen twee jaar niet doorgaan. Zit er wel toekomst in?

„Dat is een spannende vraag. We zijn nu bezig met wat we aankomende zomer zouden willen doen, maar het blijft onder voorbehoud. We hopen dat een aantal vakantieweken door kan gaan. De kinderen en jongeren met autisme bijvoorbeeld schreeuwen er bijna om. Die doelgroep heeft minder te maken met lichamelijke kwetsbaarheid. Hetzelfde geldt voor de vakanties voor alleengaanden en de weekenden voor gescheiden vrouwen. Maar ook wat de andere reizen betreft zullen we uiterst zorgvuldig te werk gaan. We hanteren dezelfde regels als die in zorginstellingen gelden. Hopelijk kunnen we op den duur terug naar de situatie van voor corona.

Overigens is het ook een uitdaging om vrijwilligers te vinden. Zeker verpleegkundigen zijn in deze tijd lastig te krijgen, omdat de zorginstellingen hun personeel niet kunnen missen.”

Waarin zit voor u de waarde van de vakantieweken?

„De christelijke sfeer, de liefde en de toewijding die je aantreft bij de vrijwilligers. Die geven zich tijdens zo’n week voor 200 procent. Voor de deelnemers is het echt een verwenweek. Ik herinner me een zondag tijdens de laatste bootreis, waarbij we met de mensen met een lichamelijke beperking een kerkdienst bezochten. Ontroerend om al die mensen in rolstoelen in de kerk te zien. En om te zien hoe ontroerd deze mensen zelf waren, die soms al een tijdlang niet in de kerk konden komen.”