„Ik schrik iedere keer van de cijfers”
Hagelwitte stranden, azuurblauwe zee, luxe hotels en enorme cruiseschepen. Achter de toeristische façade van Curaçao gaat een duistere wereld schuil. Op het Antilliaanse eiland lijkt iedereen betrokken bij de cocaïnesmokkel. Terwijl Nederland in rep en roer is over de toevloed aan drugskoeriers maakt men zich op Curaçao niet druk. Het is slikken of stikken. Deel 6 (en slot) in een serie: Naast de herdershond.
Het valt niet mee om een temperatuurverschil van meer dan 25 graden te overbruggen. In Willemstad bij vertrek is het 31 graden, de volgende morgen vroeg bij landing op Schiphol is het net boven het vriespunt. Ervaren Antillengangers zijn erop voorbereid en verstoppen in het vliegtuig de korte mouwen onder een dikke wintertrui.
Bij de slurf staat een dame met een hond. De staart van het dier kwispelt. Als er een man in een trainingspak passeert, slaat de hond aan. „Wilt u even meekomen”, vraagt de dame. De hond verliest de man geen seconde uit het oog. Die staat er een beetje verloren bij naast de liggende herdershond.
De vliegtuigen uit Curaçao zitten vol met bolletjesslikkers. Nederland weet zich geen raad wat te doen: terugsturen, laten lopen of opsluiten. De drugscriminaliteit vanuit de Antillen richting Schiphol baart minister Korthals van Justitie grote zorgen. „Ik schrik nog iedere keer van de cijfers over de aantallen drugskoeriers en bolletjesslikkers die Nederland proberen binnen te komen.” Over de eerste drie maanden van dit jaar werden tussen de 550 en 600 verdachten aangehouden op de luchthaven Schiphol.
Marechaussee en douane gaan passagiers op vluchten naar Curaçao strenger controleren, zo werd gisteren bekend. Het extra toezicht gaat 15 april in en maakt deel uit van het pakket maatregelen van minister Korthals van Justitie om de drugssmokkel naar Schiphol aan te pakken.
Smokkel per vliegtuig is echter slechts een klein onderdeel van de totale drugstoevoer. De groothandel gaat met containers tegelijk. Bolletjesslikkers (gevaarlijk, zie het geval van gisteren) zijn ook in de luchtvaart een minderheid. Drugs in het tasje, de dubbele bodem of gewoon vastgeplakt op het lichaam zijn nog altijd populaire vormen van vervoer.
Volgens een Antilliaanse bolletjesslikker is het helemaal niet moeilijk om de Antillenroute te volgen, niet in Curaçao noch in Nederland. „Je moet je gewoon gedragen en je vooral niet opvallend kleden. En wat ik altijd doe, is met een blikje cola in de rij bij het inchecken gaan staan en doen alsof je drinkt. Want met bolita’s in je maag kun je absoluut geen cola drinken. Denken ze.”
Op Schiphol werken 35.000 mensen: baliepersoneel, vertegenwoordigers van tientallen luchtvaartmaatschappijen, douane, politie, marechaussee, winkelbedienden, restaurantpersoneel, piloten, vrachtvervoerders, onderhoudsmonteurs en vele anderen. Via Schiphol worden wekelijks enkele honderdduizenden passagiers afgehandeld. Letterlijk de hele wereld komt voorbij.
Na aankomst van de vlucht uit Curaçao staan beneden op Schiphol bij de paspoortcontrole dikke rijen. Het duurt even om officieel Nederland binnen te komen. De koffers uit het vliegtuig doen er ook langer over dan normaal om de eigenaars te bereiken. Bij de douane is geen vuiltje aan de lucht. Geen hond meer te zien. Welkom in Nederland.
voetnoot (u17(Zie ook pag. 31: ”Topje van de drugsberg”.