Camera’s houden Chinese pastor en gemeente in het oog
Het wordt voor christenen in China steeds moeilijker om ongezien te blijven. Het regime zet massaal nieuwe technologie in om hun doen en laten te volgen.
Geen enkele christelijke gemeente in China ontkomt aan het haast alziend oog van de staat, zegt Thomas Muller. De analist van Open Doors deed woensdag tijdens een persconferentie uit de doeken hoe het communistische regime christenen ook digitaal vervolgt door gebruik te maken van nieuwe technologie.
Activiteiten in de door de staat erkende kerken worden streng gecontroleerd. Niet alleen worden preken vooraf gecheckt en houden Chinese ambtenaren een oogje in het zeil, ook staan er camera’s gericht op de preekstoel, de gemeente en het omliggende kerkcomplex, aldus Muller.
Het toenemende aantal camera’s in het straatbeeld maakt het in delen van het land haast onmogelijk ongezien over straat te gaan, legt de analist uit. „Inwoners van een Chinese stad hebben dat eens geprobeerd. Het kostte hen zes uur om 300 meter te maken en daarbij alle camera’s te ontwijken. Dit is waar we het over hebben.”
Via een rastersysteem wordt het land opgedeeld in clusters van duizend of tienduizend inwoners. Per vlak is iemand verantwoordelijk om toezicht te houden, ook op christenen. Hoewel het systeem nog lang niet overal is uitgerold, „is het indrukwekkend wat hiermee allemaal mogelijk is”, zegt Muller.
Speelruimte
De overheid heeft daarnaast nog meer manieren om burgers te volgen, geeft de analist aan. Bijvoorbeeld door telefoons te tracken, die in China voor bijna alles nodig zijn. ‘Slimme’ deursloten in appartementen houden bij wie en wanneer iemand het pand betreedt. Ongezien samenkomen is er niet bij.
Ook online wordt de speelruimte door steeds strengere censuur kleiner. Nieuwe regels moeten het ongecontroleerd delen van religieus materiaal op het web aan banden leggen. Muller: „Het versturen van een link met religieuze inhoud kan al strafbaar worden. Uit voorzorg verlaten christenen bepaalde chatgroepen.”
Christenen proberen zich zo goed en zo kwaad als het kan aan te passen aan deze nieuwe controle, maar dat wordt steeds moeilijker, ziet Muller. „Tot nu toe was er altijd een soort grijs gebied. Maar die ruimte neemt snel af.”
