De AFM waarschuwt al langer voor ‘greenwashing’, oftewel het duurzamer voorstellen van beleggingen dan ze in werkelijkheid zijn. Tegelijkertijd is het nog lastig om partijen die hun groene beleggingen te veel aandikken daarop aan te pakken. Er is wel regelgeving die bedrijven tot transparantie over hun duurzaamheid dwingt, maar die is volgens de toezichthouder nog niet „uitgekristalliseerd”.

Zo bestaat er al een Europese richtlijn die financiële partijen als vermogensbeheerders, banken en pensioenfondsen verplicht om bepaalde informatie te geven over de duurzaamheidseffecten van hun beleggingsbeleid. Maar er moeten nog veel technische details uitgewerkt worden. Daardoor is lang niet voor alle vereisten op een juridisch bindende manier uitgewerkt hoe ze moeten worden nageleefd.

Onder andere de discussie over wat men in de Europese Unie als groen definieert, de zogeheten taxonomie, is nog lang niet voorbij. De recente ophef over het plan om ook aardgas- en kernenergieprojecten te bestempelen als groene investering maakte dat nog eens duidelijk.

De AFM gaat ook na of de financiële sector goed genoeg rekening houdt met het effect van de energietransitie op beleggingen die daardoor minder of niets meer waard dreigen te worden. Te denken valt aan een veel lagere waardering voor olievelden op het moment dat fossiele brandstoffen in de ban worden gedaan.

Ook moeten accountantskantoren niet-financiële informatie in jaarverslagen, bijvoorbeeld over de impact van bedrijven op milieu en maatschappij, meer gaan koppelen aan financiële verslaglegging. Europese richtlijnen hiervoor gaan gelden vanaf het boekjaar 2023, dus moeten bedrijven zich hier op tijd op voorbereiden, meldt de AFM.