Sylvia Tarniceriu schrijft over Gods trouw in communistisch Roemenië
In het communistische Roemenië gold in de jaren vijftig weliswaar vrijheid van godsdienst, maar de christenen hadden het zwaar te verduren. Sylvia Tarniceriu schrijft daarover in haar autobiografie ”Hij kent mij!”
De oorspronkelijke titel kan vertaald worden met ”Hij kent mijn maat”, en eigenlijk brengt die titel perfect onder woorden wat het grote wonder was in het leven van Sylvia. Om zeker te weten dat God bestaat, vraagt ze om een trui, een jas en een nieuw paar schoenen. Na maanden bidden ontvangt het gezin een groot pakket met precies deze spullen in de juiste maat, terwijl Sylvia haar maat helemaal niet had genoemd! Dit overtuigt haar van Gods absolute zorg voor haar. Hij kent haar door en door, op elk moment van haar leven.
Ze probeert het land uit te vluchten, maar belandt in de gevangenis. Daar werkt ze onder mensonterende omstandigheden, totdat ze wordt vrijgelaten.
Ze heeft haar levensverhaal in de ik-vorm opgeschreven, als één grote getuigenis van Wie God voor haar geweest is. Hoe zwaar de honger ook was, hoeveel ze moest lijden en ontberen, toch liet God steeds opnieuw weten dat Hij aan haar dacht en voor haar zorgde. ”Hij kent mij!” is een heel eenvoudig levensverhaal, zonder opsmuk of franje, maar krachtig door de rijke inhoud. Sylvia kende een leven van totale overgave aan God, van geloof, hoop en standvastigheid. Toen ze dit opschreef kon ze niet vermoeden dat God haar in Amerika rijk zou zegenen voor haar eigen volk in Roemenië en ver daarbuiten.
Boekgegevens
Hij kent mij!, Sylvia Tarniceriu; uitg. De Banier; 272 blz.; € 16,95