Vanuit zijn woning in het dorpje bij Groningen kan de nu 54-jarige De Haan de bewuste dijk zien liggen. „Het ging om de dijk langs het Eemskanaal bij Woltersum, ongeveer 2 of 3 kilometer hier vandaan. Het water stond hoog en er werd gedacht dat de dijk het niet zou houden. Ons huis ligt ongeveer 2 meter onder het dijkniveau.”

De Haan en zijn zes kinderen in de leeftijd van twee tot zestien jaar gingen ondanks de dreiging in de nacht van donderdag 5 op vrijdag 6 januari rustig slapen. „Mijn vrouw werkt op de ambulance. Ze had nachtdienst en belde me rond 5.00 of 6.00 uur om te zeggen dat er misschien mensen werden geëvacueerd. Uiteindelijk zei de gemeente pas die middag tegen ons dat we beter weg konden gaan.”

Wanneer de dijk brak, zou het water het tot ongeveer 1,80 meter hoog in huis staan. „We hebben onder andere wat foto’s naar boven gebracht. Maar we zitten niet vast aan het materiële. Spullen zijn vervangbaar.” Eén boer besloot achter te blijven, terwijl het advies was dat mensen en dieren zouden evacueren. „Hij had de oorlog meegemaakt en zei dat zijn koeien echt wel zouden worden verplaatst als het water daadwerkelijk kwam.”

Het gezin werd eerst opgevangen in een sporthal. Mensen uit hun kerkelijke gemeente, de gereformeerde kerk vrijgemaakt in Ten Boer, schoten te hulp. „We konden naar familie en vrienden uit de kerk, op hoger gelegen plekken in Ten Boer.” Het gezin hoefde slechts één nacht elders te slapen. „Er is veel water naar de Waddenzee gepompt, zodat het peil daalde.” Naderhand is de dijk verstevigd.

„Onze kinderen vonden het wel leuk om te logeren. Alleen de jongste had het wat moeilijker. Hij sliep slecht. Ik denk omdat we zo plotseling moesten vertrekken.”

Toen in de zomer van 2021 delen van Limburg overstroomden, kwam dat ter sprake in het Ten Boerse gezin. „Maar de Limburgers hadden het moeilijker dan wij.”

​Dit is het eerste deel in een serie over gebeurtenissen die tien jaar geleden plaatsvonden.