De Afrikaans-Amerikaanse Brooks, die op 12 september 1909 in Louisiana geboren werd in een gezin van vijftien kinderen, trad in 1940 in dienst van het Amerikaanse leger. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij uitgezonden naar Australië, Nieuw-Guinea en de Filipijnen. Gedurende zijn diensttijd werkte hij voornamelijk als kok voor witte officieren.

Hoewel hij niet aan de frontlinie werkte, had hij tijdens de oorlog twee bijna-doodervaringen. Een keer toen een vliegtuig waarin hij zich bevond boven de oceaan zonder brandstof kwam te zitten, een andere keer toen een Japanse scherpschutter een Amerikaanse soldaat op enkele meters afstand van hem doodschoot.

Brooks kwam in 1945 niet in aanmerking voor een gratis universiteitsstudie, omdat de studiebeurs die aan oorlogsveteranen werd uitgereikt niet voor zwarte ex-militairen bedoeld was. Hij sprak zich na afloop van de oorlog uit over hoe hij het destijds racistische leger had ervaren. Hij voelde zich naar eigen zeggen in Australië beter behandeld dan door „zijn eigen witte collega’s”.

De Amerikaanse president Joe Biden schrijft op Twitter dat hij vorig jaar de eer had om Brooks te ontmoeten. „Hij was werkelijk het beste van Amerika, ik zal bidden voor zijn nabestaanden”, aldus de president.